Bireysel Gelişim

TARTIŞMA YÖNETİMİ
Günlük yaşamımızda küçük gruplarla tartışma ortamı çoğunlukla kendiliğinden ortaya çıkar. Ancak bu tür tartışmaların bireyin üzerindeki etkisini kontrol etmek ve bir sonuca bağlamak oldukça güçtür. Bu nedenle tartışma bir öğretim yöntemi olarak kullanılırken, belli hedeflere ulaşılmasını sağlayacak biçimde planlı ve programlı bir şekilde yürütülmesi gerekir.
TARTIŞMA NEDİR?
Tartışma iki veya daha fazla kişinin belli bir konuda düşüncelerini sergileme yoluyla fikir alışverişinde bulunmalarıdır.
Tartışma Yönteminin Aşamaları
1. Tartışma Probleminin Seçimi: Tartışma problemi seçilirken katılımcıların ilgi ve tutumları ile konuyla ilgili ön bilgileri göz önünde bulundurulmalıdır. Konu katılımcılar için ilgi çekici olmalı ve tartışmaya karşı güdülenmelidir. Bunun yanısıra problem cümlesinin açık olması, konuyu tam olarak belirtmesi, konuyu sınırlayabilmesi gerekir. Problem cümlesi soru yada düz cümle olarak ifade edilebilir. Ancak soru cümlesi katılımcıların ilgisini çekmede ve onları araştırma yapmaya teşvik etmede daha etkilidir.
2. Tartışmayı Yönlendirecek Soruların Belirlenmesi: Tartışma yönteminde eğiticiler katılımcıları sorularla yönlendirmezse tartışmadan elde edilen sonuçlar hedefler doğrultusunda olmayabilir, konu dağılabilir. Bu nedenle eğiticinin tartışmayı yönlendirecek açılış, gelişme ve kapanış bölümüyle ilgili anahtar soruları önceden hazırlaması gerekir.
3. Araç ve Tekniklerin Belirlenmesi: Tartışma sürecinde bir çok öğretim araç ve tekniklerinden yararlanılabilir. Bu amaçla tartışmadan önce probleme uygun dramatazisyonlar yapılabilir, sergiler ve yakın çevre gezilebilir, yazılı materyaller okunabilir, radyo dinlenebilir ve film izlenebilir. Bu tür etkinlikler katılımcılarda ortak yaşantı oluşmasını sağlar ve tartışmaya katılımı sağlar.
4. Tartışmanın Yapılacağı Fiziksel Ortamın Düzenlenmesi: Tartışmanın yapılacağı fiziksel ortam ve katılımcı sayısı tartışmanın niteliğini etkiler. Çok kalabalık gruplarda tartışmalar bazı katılımcıların tartışma dışında kalmasını sağlar.
Tartışma ortamında sağlıklı iletişim kurulmasında, katılımcıların birbirlerini görmeleri önemli rol oynar. Bu nedenle katılımcıların, daire yada yarım ay biçiminde oturmasının sağlanması gerekir.
5. Değerlendirme: Tartışma sonunda, tartışma eğitici ya da katılımcılar tarafından değerlendirilmeli ve sonucu özetlenmelidir.


GÖZLEM

Öğrencinin veya bir grubun davranışının oyun alanı, işyeri, sınıf, arkadaş ve aile çevresi gibi yaşadığı değişik ortamlarda bir süre izlenerek görülenlerin yazılması ve bunlardan yararlanarak bir yargıya varılmasıdır.
Öğrencinin olumlu veya olumsuz tipik yönleri tespit edilir.

Gözlem İki Türde Ele Alınabilir :

a Rastlantısal Gözlem :

Önceden planlanmadığı halde öğretmen tarafından öğrencinin gösterdiği tipik anlamlı davranışın gözlenerek kaydedilmesidir. Burada önceden saptanmış bir amaç ve belirlenmiş bir plan yoktur.

b Düzenli Gözlem :

Ne tür davranışların, ne zaman, kim tarafından, nerede, nasıl gözleneceğinin önceden planlanması sonucu gerçekleştirilen gözlemdir.

Her iki yolla yapılan gözlemde; öğrenci, doğal tepkilerinin yer aldığı ortamlarda gözlenmelidir.

Gözlemde Dikkat Edilmesi Gereken Noktalar :

*Yapılan gözlem öğrenciye fark ettirilmemelidir.

*Sistemli, düzenli bir gözlem yapılacaksa incelenecek davranışın tüm özelliklerinin bir listesi gözlem sırasında gözlemi yapan kişinin elinde olmalıdır.

*Gözlemci taraf tutmamaya, duygularını, kişisel eğilim ya da düşüncelerini gözleme katmamaya özen göstermelidir.

*Gözlemden elde edilen sonuçlar, zaman geçirilmeden ve yorumlanmadan not edilmelidir.

*Gözlemci, her şeyi gözlemek yerine, sadece anlamlı ve belirleyici davranışları gözlemelidir.

Gözlem Sonuçlarının Değerlendirilmesi :

Gözlem sonuçlarının değerlendirilmesi iki şekilde yapılmaktadır. Bunlardan biri, gözlemi yapan kişinin gözlem sonuçlarını betimlemesi, yani yorumlamasıdır.
İkincisi ise; “evet”, “hayır”, “bazen”, “var”, “yok” biçimlerinde kısa yoldan cevaplandırılabilecek sorularla oluşturulan gözlem sonuçlarının ölçeği üzerinde gösterilmesidir.





Gösteri Tekniği
Gösteri, bir hareketin nasıl yapıldığını ya da bir işlemin nasıl kullanıldığını göstermek amacıyla dikkatle düzenlenmiş bir sunudur (Bülbül, 1991, s. 199). Bu tekniğin sözlü anlatım, resimler, şekiller ve sorularla desteklenerek daha da etkin hale getirilebilir. Özellikle beceri kazandırmada etkin bir tekniktir.
Gösteri tekniği "demostrasyon tekniği" olarak da adlandırılmaktadır. Öğretmen, bir eylem veya işlemin nasıl yapıldığını veya bir nesnenin nasıl kullanıldığını öğrencilere göstermek suretiyle açıklar. Ancak, öğrencilerin de gösterimi yapılan nesne veya işlem hakkında ön bilgiye sahip olmasında yarar görülmektedir. Bu teknik kulağa ve göze hitap ettiğinden, öğrenmenin kalıcılığı artar.
Gösteri tekniğinin bazı üstün yönleri şu şekilde sıralanmaktadır (Bülbül, 1991, s. 199);
1. Eylem veya işlem, yazılı ve sözlü anlarından daha iyi açıklanabilir,
2. ilgi çekebilir, açıklık ve kolay anlaşılma sağlayabilir,
3. Öğrencilere uygulama fırsatı verme olanağını sağlar,
4. Öğrencilerde istenilen davranışın kazanılıp kazanılmadığı anında görülebilir.
Bu tekniğin her yerde uygulanmasının olanaklı olmaması; fazla zaman alması; öğrencilerin hepsinin aynı fırsata sahip olmaması ve öğrencilerde olumsuz tepki geliştirmesi, bu tekniğin olumsuz yanlarıdır.
Gösteri tekniği ile etkin bir öğrenmeyi sağlayabilmek ve istenilen davranış değişikliğini gerçekleştirebilmek için, şunlar gözönünde bulundurulmalıdır (Aytar, 1967, s. 5):
1. Gerçek eşya ve varlık gösterilmeli,
2. Konu ile ilgili yerlere gezi düzenlenmeli,
3. ilgili film, slayt, model, resim ve haritalarda yararlanılmalıdır.


ÖRNEK OLAY İNCELEMESİ YÖNTEMİ (ÖRNEK OLAY ANALİZİ)

Gerçek hayatta karşılaşılan problemlerin sınıf ortamında çözülmesi yoluyla öğrenmenin sağlanmasıdır. Bu yöntem öğrencilere bir konuyu kavratmak ve o konuda uygulama yaptırmak amacıyla kullanılır. Günlük hayatta karşılaşılmış olan bir problemin çözümü içinde kullanılır. Örnek olaylar genelde yazılıdır, görsel olan olaylara da yer verilebilir.

Bu yöntemle öğrenciler , olayı öğrenir, verileri analiz eder ve sorunu değerlendirirler. Tartışarak olayın nedenlerine ilişkin ya da çözümüne ilişkin örnekler getirirler. Daha çok buluş yoluyla öğrenme yaklaşımında ve kavrama düzeyindeki davranışların kazandırılmasında kullanılır.
FAYDALARI
• Öğrenci merkezli bir yöntemdir.
• Öğrenciler belli bir sorunla ilgilendiği için güdüleri genelde yüksektir.
• Öğrenciler bildiklerini ya da kavradıklarını gerçek bir duruma uygulama şansına sahip olurlar.
• Bir problemi çözmeyi, analiz edip sonuca ulaşmayı öğrenirler.
• Eleştirel düşünme ve karar verme becerileri gelişir.
• Örnek olay yöntemi izlendiğinde katılımcıların çevrelerinde süre gelen olaylara duyarlılığı gelişebilir.
• Tüm öğrencilerin tartışmalara katılması sağlanır.
• Gruplarla da uygulanabileceği için birlikte çalışma imkanı sağlar.
SINIRLILIKLARI
• Uzun zaman alır.
• Öğretmenin önceden iyi hazırlanmış olması gerekir.
• Kalabalık sınıflarda uygulanması zordur.
• Öğretmenin grup liderliği yapamayacağı durumlarda olayın ayrıntısını bilen bir lidere ihtiyaç duyulur.
• İncelenmesi düşünülen bir olaya, örnek olay yazmak bazen güç olabilir.
• Tartışmaları yönetmede ve değerlendirmede sorunlarla kaşılaşılabilinir.
•
BEYİN FIRTINASI
Toplam Kalite Yönetiminin ana dişlisi “ KALİTE ÇEMBERLERİDİR “ dir . 1962 yılında Japonya da ortaya çıkan kalite çemberleri akımına , Kalite Geliştirme Grubu da denir . Basit anlamda Kalite Çemberleri ; kendi alanlarında kalite ve diğer gerçek veya potansiyel iş sorunlarını saptamak , analiz etmek , çözmek ve yönetime önerilerde bulunmak amacıyla düzenli aralıklarla , gönüllü olarak bir araya gelen insan grubudur . Çalışanların katılımı kavramı , bir işyerinde çalışan insanların işin uzmanı olduklarını kabul etmektir .

İşte kalite çemberleri tarafından kullanılan en önemli problem çözme tekniği “ BEYİN FIRTINASI “ dır . Beyin fırtınası döneminde kalite çemberi üyeleri problem üzerinde yoğun bir düşünme amacına yönelik hareket ederler . Beyin Fırtınası bazı konularda çember üyelerinin işine yarar . Bunlar :

a) Herşeyden önce istekli çalışma grubu ( çember ) çeşitli konular hakkında bir
liste elde eder ,

b) Grup bir sorunun incelenmesi evresinde yeni düşünceler ortaya çıkarmak için ;
• Olayları araştırma
• Nedenleri araştırma
• Çözümleri araştırma
• Ortaya konan araçların araştırılması fırsatını bulur ,

c) Çeşitli fikir ve bilgilerin elde olmaması halinde kalite kontrol çemberlerini devreye sokmak mümkün olur . Bunu şöyle açıklayabiliriz . Bir konu hakkında fikir üretmek ve belli bir liste elde etmek için kalite çemberi yeni toplantılarla beyin fırtınasında bulunabilir .

Bu teknik , grup üyelerinden yararlanarak çok sayıda yeni düşünceleri formüle etmeye veya yeri bir konu üzerinde çeşitli düşüceler oluşturmaya yol açar . Beyin fırtınası etkinliği büyük bir araçtır . Düşünceleri ortaya koyma evresinde saklı kalmış bilgi ve düşünceler açığa çıkar . Yaratıcı kapasitenin ortaya çıkmasında bu yöntemin önemli bir üstünlüğü vardır . Yapılan uygulamalarda beyin fırtınasının özelliği 5 veya 9 kişilik bir grup için en yüksek verimi sağladığı görülmüştür . Ancak bu verimi sağlamada grup liderinin kapasiteside önemli yer tutmaktadır . Beyin fırtınası toplantısından elde edilmek istenen amaçlar şöyle sıralanabilir:

d) İncelenen sorunlarla ilgili mümkün olan nedenler , düşünülen çözümler ve
fikirler üretmek ,

e) Grubun yaratıcı potansiyeli ile birlikte bulgular elde etmek ,

f) Bireylerin herbirinin anlatımlarını uygun hale getirmek ,

g) Bir fikirler stoku hazırlamak ,

h) Grubun düşüncelerinden hareketle onun yararları doğrultusunda teşhiste
bulunmak ,

Şeklinde sıralanabilir .