Sihirli Sözler Kullandigimizda Hayatimiz Da Neler Degişir

SİHİRLİ SÖZLER KULLANDIGIMIZDA HAYATIMIZ DA NELER DEGİŞİR
Yaşamı derinlemesine anlamlandıran ve uygulamalı bir mantık biçimi olan matematiğe şiirle yeni bir kullanım alanı daha açmak istedim. Kişinin yaratıcı yönünü harekete geçiren matematiksel bilgi birikiminin şiir çözümlemelerinde kullanılabileceğini düşündüm.Ünlü matematikçi Cahit Arf'ın dediği gibi matematik keşfedilerek anlaşılmalıydı.
Kavramlar soyut yapılarıyla dilde ifadelerini bulurken bazen sözcükler yetmez ve işe matematik karışır.Gerçeklik atom-altı dünyasından pek tekin yansımadığından, düşünce ve duygular sentezindeki durum muğlak ve belirsizdir.Sanatın türevleri olan edebiyat, resim, müzik, yontu vs'ler ellerini bu belirsizlik taşının altına koymak zorundadır.İnsan iki arada, bir deredir. Doğanın ve onun işleyiş sistemi olan Kuantum Mekaniğinin de dili olan matematik dilini kullanmalı ve kendini sürekli geliştirmeli insan. 'İnsanı diken üstüne oturtan gerçekliğin değişkenliği' düşüncesi sanat için olağanüstü yaratımlara uygun olasılıklar zinciri...
Bakılan, hissedilen, algılanan şey şiirse ve ona dokunmak istiyorsak bu düşünceler ışığında onu çözümlemeli. Nereden ve nasıl geldiği bilinmeyen imgeler,ses ve anlamlar, çağrışımlarla örülen şiir bir çok olasılıklar hesabıyla derinlemesine incelenip deneylenebilecek bir yaratım, ve bu nedenle olağanüstü bir laboratuvar gibi görünüyor bana. Düşünce ve duygusal zeka aracılığıyla çok karmaşık sistemler zinciriyle çalışan şiir yazma sürecinin analitiğinin yapılması da, eğlenceli bir yeniden yaratma süreci, işlemi içerir.
Her şiir,her metin ve eser bir dil felsefesiyle çözümlenecekse, düşünce sistemine yerleşen alışkanlıkları bir kenara bırakmalıyız. Çünkü bu alışkanlıklar beyne fazla enerji pompalamadıklarından, az bir çabayla yerine getirildiklerinden, yaratıcılığı ve onun içerdiği özgür düşünceyi engeller. Şiirin belirsiz varoluşuna farklı bir açıdan bakma şansını bizden uzaklaştırır.
Van Gogh'un 'köylü ayakkabıları' tablosuna derinden baktığımda köylünün toprağını, emeğini, gökyüzünü, tarihi, toprağın 'derişik özü'nü görüyorum gerçekten. Ayakkabıyı giyen, yapan, kullanılan malzemeler hakkında tarihi, sosyolojik, biyolojik bir kimlik bilgisi veriyor: Bir ayakkabı nereden gelip nereye gidiyor. Öylesine canlı tablo. Sanatta bu çok katmanlı anlamların kavranması ve estetik bir haz alınabilmesi için, eserle insan arasında yoğun diyalog kurulmalıdır.
Şiir, sözün gücüyle daha çok dışa açılan bir yaratımdır.Bir dizenin içerdikleri ve dışlanan herhangi bir söz, imge hangi kimliğin ürünüdür? Şiirde atom-altı dünyasından bire bir algılanan elektron hareketlerine benzer durumlar var. Niels Bohr'un elektronların durmadan bir enerji durumundan diğerine atladıklarını göstermesinden önce de bu hareketler vardı.Ama Bohr'la bir dayanak buldu atom-altı dünyası. Elektron kendi kabuğu içinde durmadan kaos deniyor. Yörüngesini değiştirmek istediğinde önce enerji harcamadan sanal geçişlerle çevresinin nabzını yokluyor. Nereye sıçrayacağına karar verdiğinde enerji harcayarak yeni evine,yuvasına atlıyor. Fakat bu sıradaki sanal geçişler birçok fiziksel ve biyolojik olayın başlangıcı olabiliyor. Zihinsel ve kültürel işlemler arasında da aynı işleyişin sürdüğü düşünülebilir. Bu belirsizlik ve sanal geçişler elektronun kendi içinde denediği kaoslar ve bir şiirin rastlantısal psikodinamikleri olarak gelişen imgeleri, nasıl olacaklarsa öyle olduklarındandır. Bütün bu durumlar sanat için olağanüstü deneylemeler zemini hazırlıyor.