Uzak Doğu

Uzak Doğu
Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Uzakdoğu sayfasından yönlendirildi)
Git ve: kullan, ara
Asya'nın doğusunda, Çin, Japonya, Endonezya, Filipinler, Malezya, Brunei, Singapur, Doğu Timor, Tayland, Laos, Kamboçya, Vietnam, Myanmar (Birmanya), Kuzey Kore, Güney Kore ve Moğolistan ülkelerinin tamamına verilen genel addır. Bu bölge dünyanın en çok turist çeken bölgeleridir. Kültürleri çok zengin ve çeşitlidir. Tao Şinto ve Budist tapınakları göz kamaştırır. Dinler İslam, Budizm, Konfiçyüslük, Taoculuk, Şintoistlik ve Hıristiyanlıktır. Tabiata tapan insanlar da çoktur.

Orta Doğu
Orta Doğu, güney batı Asya'da, tarihsel ve kültürel yakınlığı olan ülkelerin oluşturduğu bir bölgedir. Arap ülkeleriyle Arap olmayan üç ülkenin (Türkiye, İran ve İsrail) oluşturduğu alandır. Bazen Yakın Doğu olarak da adlandırılır.
Bu tanıma göre Orta Doğu ülkeleri, Türkiye, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Suriye, Irak, Ürdün, İsrail, Lübnan, İran, Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Umman, Kuveyt, Bahreyn, Yemen'dir.

YAKIN DOĞUDA KENTLEŞME 
Kentleşme kuramı içinde ele alınan üç yaklaşım vardır ve bunların ortak özelliği,her üçünün de aynı değişken kullanmış olmalarıdır.bu değişkenler 'teknoloji','toplum' ve 'kentleşmedir’. Aralarındaki temel fark ise,her birinde bu üç değişken arasındaki ilişkinin farklı biçimde tanımlanmış olmasıdır. Başka bir deyişle,bu üç yaklaşımda kent ve kentleşme olgularının anlatılması için farklı varsayımlar ortaya atılmıştır. 
TARIM DEVRÎMİ VE KENT DEVRİMİ 
Tarihçi-arkeolog Gordon Child, ilk kez 1936 yılında yayımlanan Kendini Yaratan İnsan isimli kitabında birbirini izleyen iki devrimden söz etmektedir. Bunlardan birincisi 'neolitik devrim',ikincisi ise 'kentsel devrimdir'. Burada devrim sözcüğü ekonomik yapıda ve sosyal örgütlenmede ortaya çıkarak büyük bir nüfus artışına neden olan gelişmeleri açıklamak için kullanılmıştır. Child geçen yüzyılda sosyologların ve antropologların endüstri öncesi toplumlar için benimsediği üç kademeli evrim sürecini ele almış ve 'ilkel' toplumun 'barbar' topluma,'barbar' toplumun 'uygar' topluma dönüşüm süreçlerini dünyanın farklı yörelerinden,farklı zaman kesitlerinden örnekler vererek incelemiştir. 
Arkeologlar,geçmişteki kültürleri,keski araçları için genellikle ve yeğlenerek kullanılan malzemeye göre,Taş Çağı(Eski Taş Çağı ve Yeni Taş çağı),Bronz Çağı ve Demir Çağı olarak ayırmışlardır. Bu yaklaşımda farklı dönemlerde toplumların bilgi düzeyi ölçüt olarak alınmıştır. Mesela bronz balta yapımında cevherin yerini saptamak için jeoloji,arıtmak için kimya ve bunlar gibi birçok karmaşık teknik süreçleri bilmek gerekmiştir. 
Taş Çağı insanı yalnızca aletleri yapmayı bilmekteydi ve büyük bir olasılıkla,Bronz Çağı insanın bilgi ve deneyiminden yoksundu. Bu olgu toplumların yaşam biçimlerinde ve ekonomik ilişkilerinde de belirleyicidir. Eski Taş çağında(Paleolitik Çağda),insanlar yaşamlarını avlanma ve besin toplama yoluyla sürdürüyorlardı. Nüfus ve doğal çevredeki nüfus yoğunluğu,doğanın onlara sağladığı besinle sınırlıydı ve gerekli besini sağlamak için sık sık yer değiştirmeleri gerekiyordu. 
Yeni Taş Çağında(Neolitik Çağda)ise toplumlar,tarım yapmayı ve hayvanları evcilleştirmeyi öğrendiler;bu yolla besin ürettiler. Neolitik toplum,doğa koşulları uygun olduğunda,artık kendi tüketimi için gerektiğinden çok besin üretebiliyor ve artan nüfusu beslemek için üretimini arttırabiliyordu. Artık ürünleri depolamak için tarım yaptıkları yerlerin yakınlarına köyler kurdular ve zamanla bu yerleşmelerin nüfusları ve yerleşim yerlerinin sayıları arttı;nüfüs yoğunluğunda da belirgin bir artış oldu.