> 1 <
Kırık Link Bildir! #90306 14-07-2006 13:57 GMT-1 saat
Başlangıçta refah, bir ekonomik sistem içindeki bireylerin sağladığı tatminlerin toplamı olarak kabul ediliyordu. Daha sonraları tek bir bireyin bile sağladığı faydanın ölçülemeyeceği gerçeği gözönüne alınarak, iki ya da daha fazla bireyin faydalarının anlamlı bir biçimde karşılaştırılamayacağı görüşü, iktisatçılar arasında kabul gördü. En basit ifadesiyle, eskiden tartışmasız kabul edilen “gelirde sağlanan belirli bir oransal artış, fakir bir bireyde, zengine oranla daha fazla tatmin doğurur” kuralının ileri sürülemeyeceği anlaşılmış oluyordu.
Sosyal politika açısından bunun anlamı, kaynakların zenginlerden fakirlere doğru yeniden dağıtılmasının (artan oranlı gelir vergilerinde olduğu gibi) toplumun refahını artıracağının ileri sürülemeyeceğidir. Bu nedenle ekonomi politikalarının sonuçları konusunda bir yargıya varabilmek için, daha dar kapsamlı bir ölçütün geliştirilmesi gerekti. Bu yeni ölçüte göre, bir ekonomik durumun diğerinden daha üstün olduğu, diğer bireylerin refahını azaltmamak koşuluyla en az bir bireyin tatmininin artmış olduğu durumda ileri sürülebilir.
Alternatif olarak bazı kişilerin refahının azalmasına karşın, bir ekonomik durumun diğerine üstün olduğu, ancak bu son durumdan kazançlı çıkanların, zarara uğrayanların kayıplarını telafi etmelerine karşın yine de eski durumlarından daha iyi bir düzeye gelmeleri durumunda söylenebilir. Bununla beraber bu ölçüt, yukarıdaki koşulu sağlayan çeşitli politika seçenekleri arasında bir karşılaştırma yapma olanağı tanımamaktadır
Bunu ilk beğenen siz olun
Hata Oluştu