canlılık hücre ve bölünme

Canlılık, Hücre ve Hücre Bölünmesi
Dünya üzerinde yaşayan canlılar, bitkiler ve hayvanlar olmak üzere iki kısımda incelenebilir. Bu canlı organizmaların temel bir takım ortak özellikleri bulunmaktadır.

1. Hücre yapısı: Bütün canlılar hücre ya da hücrelerden oluşmuştur. Hücre organizmanın temel birimidir. Hücrede geçen bir takım olaylar canlılığın devamına izin verir.

2. Beslenme: Canlılar yaşam faaliyet­lerini gerçekleştirebilmeleri için dış ortamdan be­sin olmak zorundadırlar. Hayvansal organiz­malar besinlerini dış ortam hazır olarak alırken, bitkiler kendi besinlerini kendileri sentezler.

3. Hareket: Canlılar dış ortamdan gelen uyaranlara karşı tepki gösterirler. Dış ortamdan gelen uyartılar ışık, ısı v.s olabilir.

4. Büyüme: Canlılarda hücre bölünmesi ile hücre sayısı artar. Buna bağlı olarak organizma büyüme eğilimine girer. Organizmaya alınan besinlerin büyük bir kısmı bu amaç için kullanılır.

5. Üreme: Canlılar kendi nesillerini devam ettirebilmek için ürerler. Eşeysiz ve eşeyli üreme olmak üzere iki tip üreme canlılarda görülür.

6. Solunum: Canlıların yapılarına almış oldukları besinleri hücre organ ellerinde oksijenli ya da oksijensiz bir şekilde yakarak enerji üretmeleri olayıdır. Oksijenli solunum olayı özetlenecek olursa;

Enzim

Besin+Oksijen ———>Su+Karbondioksit+ Enerji

şeklinde gerçekleşmektedir.

Tabiatta birtakım canlılar (Bira mayası) enerji üretmek maksadı ile oksijensiz solunum olayını gerçekleştirir.

Enzim Besin ———>Etilalkol+Karbondioksit+Enerji

şeklinde gerçekleşmektedir. Bu olaya aynı za­manda fermantasyon= mayalanma da denir.

7. Boşaltım: Canlılar, çeşitli faaliyetler sonucu organizmalarında oluşan artık madde­leri, kararlı bir iç ortam oluşturmak için atarlar. Canlılar bu olayı gerçekleştirebilmek için çeşitli organ sistemleri oluşturmuşlardır.

8. Sindirim: Canlılar, yapılarına almış oldukları büyük molekülleri küçük moleküllere çevirirler.

9. Sentez: Canlılar, yapılarına almış oldukları küçük molekülleri organizmalarına uygun büyük moleküllere dönüştürürler. Örneğin; pro­tein sentezi



HÜCRENİN YAPISI

Canlıların en küçük temel yapı birimine hücre denir.

Hücreler ökaryot ve prokaryot olmak üzere iki kısımda incelenir.

Prokaryot hücre

Kalıtım maddesi etrafında çekirdek zarı bulunmayan ve ribozom hariç hücre organ ellerine sahip olmayan ilkel hücre tipidir. Bakteri ve mavi - yeşil alg örnek verilebilir.

Ökaryot hücre

Kalıtım maddesi etrafında çekirdek zarı bulunan ve hücre organellerine sahip olan gelişmiş hücre tipidir. Ökaryot hücre üç kısımda in­celenir.

Hücre zarı Sitoplazma Çekirdek

1. Hücre Zarı: İki protein tabakası ara­sında, iki yağ tabakasından oluşmuştur. Protein­lerin bir kısmına karbonhidratlar bağlıdır. Bitkisel ve hayvansal tüm hücrelerde bulunan zar; canlı, seçici-geçirgen, saydam ve ince özelliktedir. Zar, hücreyi korur, şekillendirir, madde afiş verişini kontrol eder.

2. Stoplazma: Hücre zarı ile çekirdek ara­sını dolduran, canlı, renksiz, yarısaydam, suda çözünmeyen bir sıvıdır. Yapısında su ve çeşitli maddeler bulundurur akışkandır. Organeller Stoplazma içinde yer alır.

Hücre Organelleri:

Mitokondri:

Hücrenin enerji üretim merkezleridir. Solu­num olayını gerçekleşmesine olanak verir. Sayı­ları hücrelere göre değişebilir. Matrix, krista iç yapıyı oluşturur. Ayrıca içerisinde ribozom organeli ve kalıtım maddesi bulundurur. (DNA)

Ribozom:

Görevi protein sentezini gerçekleştirmektir. RNA molekülü içerir.

Endoplazmik Retikulum:

Madde taşınmasında görevlidir. Hücre çekirdeği ve hücre zarı ile bağlantılıdır. Üzerinde ri­bozom bulunduranlara granüllü E.R. denir.

Golgi Cisimciği:

Hücre için gerekli salgıları salgılamakla görevlidir.

Lizozom:

Sindirim enzimleri taşır. Hücreye alman besinlerin sindirilmesinde görevlidir. Bitkisel hüc­relerde bulunmaz.

Sentrozom (Sentriol):

Hücre bölünmesi sırasında iğ ipliklerinin oluşturulmasında görevlidir. Bitkisel hücrelerde bulunmaz.

Koful (Vakuol):

Tek hücrelilerde, sindirim ve boşaltım gö­revi yapar. Genç, bitki ve hayvan hücrelerinde küçüktür. Bitki yaşlandıkça koful da büyür.

Plastidler:

Bitki hücrelerinde bulunur, üç çeşittir.

I. Kloroplast: Yeşil renk pigmenti bulun­durur. Fotosentezle görevlidir. Yapraklarda, otsu gövdede bulunur.

II. Kromoplast: Turuncu, sarı, kırmızı renk pigmenti bulundurur. Çeşitli vitaminleri kap­sar, meyveye renk verir. Havuç, domates v.b...

III. Lökoplast: Renksiz plastidlerdir. Ge­nellikle nişasta depo eder. Köklerde, tohumda bulunur.

Hücre Çeperi: Hücre zarı üzerinde selüloz birikmesi ile oluşur. Bitki hücresine sertlik ve desteklik verir. Bitki hücrelerinde bulunur.



3. Çekirdek : Hücresel olayların yönetil­mesinde ve karakterlerin sonraki nesillere akta­rılmasında görevlidir.

Çekirdek dört ana bölümden oluşur.

I. Çekirdek Zarı: Çift katlı olup, hücre za­rının sahip olduğu tüm özelliklere sahiptir. Hücre bölüneceği zaman eriyerek kaybolur.

II. Çekirdek Plazması: Hücre sitoplazmasına benzer yapıdadır. İçerisinde organik bileşik­ler ve nükleik asit bulundurur.

III. Çekirdekçik: Çekirdek içerisinde bulu­nan koyu renkli taneciktir. Birden çok olabilir. Hücre bölünmesi esnasında kaybolur.

IV. Kromatin iplik: Çekirdek stoplazması içerisinde, ağ şeklindeki yapılardır. Hücre bölünmesi esnasında kısalıp kalınlaşarak kromozom adını alır.

Kromozom sayısı, türlere göre değişkenlik gösterir. Örneğin insanda 46, soğanda 16 kro­mozom bulunur.

Canlılar şu yapılara sahip olabilirler.

Hücre -» Doku -» Organ -> Sistem -> Organizma

Nükleik Asitler

DNA (Deoksiribonükleik asit) ve RNA (Ribonükleik asit) olmak üzere iki çeşittir.

DNA nükleotid dizilerinden yapılmış büyük moleküllerdir. Nükleotidler bir organik baz bir de-oksiriboz şekeri ve birde fosfat (fosforik asit) gru­bundan oluşur.


DNA'nın yapısı: DNA'nın yapısında Adenin, Timin, Guanin ve Sitozin olmak üzere dört çeşit nükleotid bulunur. DNA çift zincirlidir. Sem­bolik olarak şu şekilde gösterilebilir.


DNA'da adenin nükleotid ve timin nükleotid ile timin nükleotid karşılıklı yer alır ve îki hidrojen bağı İle bağlanırlar, guanin ile sitozin nükleotidler karşılıklı yer alır ve üç hidrojen bağı ile bağlanırlar. DNA'lar yapabilme yeteneği kazandırır. Bu özellik saye­sinde aynı yapı ve karakterde canlı oluşabilmekte böylece kalıtsal karakterler nesiller bo­yunca taşınabilmektedir