İndikce suyun dibine bulandıgını gördüm.. Gerci biliyordum..Derinlerde cok gezip o pisliği kaldırmamalı ve suyu tamamen bulandırmamalıydım.. Hayat bazen sizi dibe batırırken buna cok engel olamayabiliyorsunuz.
Bir tortu gibi dibe çökmüş o kadar çok kalıntı ve unutulmuş hatıra vardıki.. Ve ellenmemmiş bir sürü problem.. Ben gözümü suyun altında açmaya alışkın değilim.. Korkarım açmaktan. Hayır göreceklerimden değil bilemediğim bir çekincedir içimdeki.. Bazen hissediyorum dipte olanları.
Herkes aynıdır diye teselli buluyorum.. Hatırlamamak veya unutmaya çalışmak suyu tertemiz yapar mı? Zanetmiyorum. Ama dışarı temiz gösterir heralde. İyide kime fayda.. Kaldıki ben biliyorum her suyun dibinde tortu var..
Yaşamayı bilmeli öğrenmeli en klasik yaklaşım heralde diye düşünürken başka çarenin olmadığını hissediyorum.. içmden konuşmayı bitiriyor ve tum dikkatimi suyun içindeki güzel şeylere yöneltiyorum..
Evet bir balığım belki ve hrkes tarafından hafızamın zayıflığıyla bilinsemde iş oyle degil aslında.. Her seyi biliyor susuyor ve içimde saklıyorum..