ASKA DAIR YAZILANLAR

Özlemin Anlatilmaz ki ...:


Ayrılık diye bir şey yok... Bu bizim yalanımız... Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var... Şimdi neredesin ? Ne yapıyorsun ? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi ? Öyleyse ayrılmadık, sadece özlemleyiz ve bekliyoruz...

Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten... Ömür boyunca ya bekliyor, ya bekletiyor insan... İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın...

Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini...

Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, kanunlara saygı göstermesini, insanlarını sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.

Ya o ? Ya o ? İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor, saadet bekliyor yaşamaktan. Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık. Aradıklarının çoğunu bulamamış, beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan. İşte yaşamak maceramız bu...

Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek !

Özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. O nefes alış, sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı... O tek güzel yönü bekleyişlerimizin...

İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel...

Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var ki bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz...

Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; seni özlediğim içindir... Beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir... Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir...

Seni bunca özlemesem; bunca sevemem ki !..

BU CAN SENSİZ YAŞAYABİLİR Mİ?..
Biz seninle ne acılar yaşadık demeyeceğim sana.Biz seninle acıyı aşımıza lezzet diye kattık.
Korkularımızı macera diye yaşarken, umutlarımızı kıskandırmak için karamsarlaştık. Biz seninle gurbeti, aramızdaki sıcaklığı ölçmesi için derece maksatlı kullandık.
Sohbetlerde perçinlenirken birbirimize, semalar dolusu sözcükler taşıdık gözlerimizde. Bana hiçbir zaman "SENİ ASLA TERKETMEYECEĞİM" demedin ama : ansızın bırakıp gideceğinide söylememiştin...
Aslında sana gitme demek;
Hoyratça esen rüzgarı durdurmak kadar zor.
Kal demek;
Rayların ortasında kalmış admın, hızla gelen trene DUR! demesi kadar manasız.
Dön demekse;
Kucağında son nefesini vermiş bebeğine, UYAN! diyen annenin haykırışı kadar çaresiz...

Mesafeler sadace paylaşmaya engeldir diyorsun seher yeliyle gelen sesinde. Peki gözlerinin gözlerime bakarken ki titreyişini, merdivenlerden ikişer ikişer atlayıp son basamakta zıplamanı, "ALLAH'IM NE BÜYÜKSÜN!" derken Mevlaya el açışını da görmeme engel değil mi?
Sana cevaplandıramadığım en zor soruyu soruyorum:
BU CAN SENSİZ YAŞAYABİLİR Mİ?..

.:. FuRKaN .:.



--Gideceğini bile bile sevdim seni ---

Önce gönderdiğin bir resmi sevdim
Siyah-beyaz, oysa renklerini gördüm tek tek
Kırmızıyı , maviyi , yeşili, pembeyi ve gökyüzünü kıskandıracak beyazı gördüm

Sonra bakışlarını sevdim. Yüreğime işleyen bakışlarını
Beni sana mahkum eden gözlerinin esiri oldum
Her baktığımda biraz daha senin oldum
Suyum ve aşım sen oldun….
Sonra bana dokunmanı sevdim…
Yandım her dokunduğunda biraz daha teninde yandım….

Sonra gülüşünü içimi ısıtan gülüşünü
Sonra rüzgarla savrulan mis kokulu saçlarını sevdim….

Bir an geldi artık hayat sen oldun…
Aynaya baktığımda bir serseri gördüm hep seni seven bir serseri
Sonra yaşadığın şehri sevdim bu sevdiğim şehirden gidecek kadar…..

Ve anladım ki ben sadece sevdim…
Hissettim ilk kez canımın yandığını ,,
İlk kez aciz olduğumu.

Ben seven, sen sevilen işte karşında bir çocuktan ne farkım vardı ki…
Gideceğini bile bile sevdim seni..


Bir ömür hasretinle yaşasam da
Bir anın seninle geçecek bir anın mutluluğu için yinede sevdim seni…

Ve gittin sevgime inanmadığını söyledin…
Gideceğini başından beri bile bile sevdim seni…
Kalbime düşen bu ilk ateşle yaktın beni..
Ben yanmayı seçtim sen ise yakmayı
Ben sevmeyi sen sevilmeyi seçtin…

Pes ettin dedin ben ise en büyük savaşları göze aldım bir kez bana güvenmen için
Ben sevdim sen ise bana güvenmedin……
Ve sen gittin…….

Sevgim aciz ben çaresiz….
Oysa sana söyleyecek kelimelerim
Sana gösterecek hayallerim vardı sana dair….

Gözlerin önce gözlerimden kaçtı
Sonra sesin soğudu
Ellerin buz kesti

Oysa gitme kal demek
Dur yapma demek isterdim
Ama bir kez bir kez olsun sana duyduğum sana beslediğim sevgime inandın mı……


.:. FuRKaN .:.