Anne ile kızın mektuplaşması (mutlaka okuyun)

Anneye Mektup:



Yüreğimde ki boşluk, canımı çok acıtıyor anne...O can acısı, bana nasıl bir ızdırap veriyor anlatamam sana...

Bazı geceler sıçrayarak kalkıyorum, daha da uyuyamıyorum....Bazı gecelerde, anlamsızlıklar içinde ağlamaya başlıyorum,İnan anne, ben bile neye ağladığımı bilmiyorum.Yüreğimde ki boşluk öylesine derin ve büyük ki, onu hiç bir değerle dolduramıyorum.Anne alınma ama ne senle, ne babamla, ne gardaşla, ne yoldaşla, ne de bir yârla...Hepiniz bendesiniz, biriniz eksik bile değilsiniz... Aklıma sizlerden uzaklığım geliyor, bırak üniversiteyi dön ailenin yanına da bitsin bu dinmeyen sancılar diyorum. Ama birden aklıma tatil günlerim de geliyor, duruyorum...Beni affet anne, evde de aynı gauss da olurdum ama üzülmeyin diye belli etmezdim. Anne, peki ya bu boşluğun sebebi ne? Bazen şah damarımın tam orta yerine saplanıyor sızı...Öyle bir sızı ki, doktorlar bile çaresiz kalıyor.Göğsümün alt tarafından yukarı doğru, öyle bir bıcak saplanıyor ki...O an da, aklına ilk gelen ölmeyi istemek oluyor.

Anne, ne yaptıysam bu boşluğu ben bir türlü dolduramadım.Şimdi sen söyle, ne yaparsam, içime daha kimi alırsam bu ızdırap diner.





KızanaMektup:


Canım yavrum, annen senin o minicik yüreğini yesin ve öpsün emi. Senin acın, benim acımdır bunu bilesin...

Yüreğinde ki boşluktan bahsetmişsin, "canımı çok acıtıyor, ne sen, ne babam, ne gardaş, ne yoldaş ne de yâr dolduruyor bu boşluğu" demişsin... Bak kızıma, büyümüşte nelerden bahsedermiş annesine... Bu mektubunla bir sevdiğin olduğunu da öğrenmiş oldum, korkma kızmayacağım...Ama konumuzdan önce ona da değineceğim... Canım yavrum, erkek milletinin bir kısmı yüreğinde sevdaları ölümsüzken, diğer kısmının ise aynı şeyleri söyleyemeyeceğim çünkü onlar adeta aç kurt gibidir... Rabbimden dilerim ki, ilk seçenekte ki seni bulmuştur. Her daim isteklerini yapma, fazla yüzüne gülme, hep kaçan sen ol, fazla konuşma ama yeri geldiğinde de susma... Olağan durumlarda sana aykırı bir şey yaptığını görürsen, arkana bakma ve geçmişi unutarak onu bir kalemde sil...Bu gün istemsiz dışı hareketi yapıyorsa ve sen alttan alıyorsan, emin ol yarın daha büyük bir felaket ile karşılaşacaksın demektir. Gelelim konumuza, demek eve geldiğinde de aynı gaussdaydın ve bize söylemedin... Bak buna kızdım işte, ben senin annenim canım yavrum el değil....Şimdi ben bunu kafama taktım işte, demek kuzucuğum çok ızdıraplar çekmiş de bizim yardımımız bile olmamış diye... Senin derdinin dermanı ne olduğunu ben ilk cümleler de anladım bebeğim... Hatırlar mısın gülüm, çok küçüktün daha 5 yaşlarındaydın... Gördüğün bir rüya karşısında koynumda yatmıştın, ne gördün dediğim de "anne beyaz saçlı ve sakallı bir dede geldi yanıma, kalbini doldurmaya geldim hadi gel de götüreyim seni" dedi demiştin. O an saçlarından öpüp "Rabbin seni çok seviyor kızım, inşAllah Rabbim sana dönmeden tekrar, sen dönersin ona" demiştim saçlarını okşayıp uyutarak... Belli ki kızım, senden önce Rabbimiz davranmış, seni yanına çağırmış... Güzel kızım, bende olan şeyin aynısı sende de olmuş... Bunda anlaşılmayacak bir şey yok ki, yüreğinde derin bir boşluk varsa ve bunu hiç bir cisim doldurmuyorsa, bil ki bu Rabbimizin boşluğudur... Rabbimize dön kızım, ona sığın, ona duacı ol ve ona secde et... Yüreğini kirletmeye çalışanlara izin verme, haklının her daim yanında ol ve aman kızım Rabbimini her daim ismiyle zikretmeyi unutma...

Eğer bunları yaparsan ve Rabbimizi her daim yüreğinle hatırlarsan o boşluk öyle bir dolacak ki, emin ol başka kimseyi alamayacak... Dediklerimi uygula ve ondan sonra sonuç için bana mektup yaz emi kızım...Babam ve kardeşinin selamları var...Rabbime emanetsin güzel yavrum....




AnneyeMektup:


Canım anneciğim önce o kocaman Allah(cc) aşkıyla çarpan yüreğini ve öpülesi ellerini öper, sonra da Allahın selamıyla mektubumu yazmaya başlarım...

Selamu Aleyküm anneciğim, önce Rabbime sonra da sana ne kadar şükretsem azdır. İçimdeki boşluk öyle bir doldu ki anneciğim inan bana, sevdiğimin aşkı bile yalan geldi artık... Şah damarımdaki sızı varya, hani doktorların çare bulamadığı o sızı...İşte o sızıdan eser kalmadı annem, Kuran-ı Kerim'i her okudukça.... Hani göğsüme saplanan bıçak varya, o da artık bir güle dönüştü sanki her namaz kıldıkça... Rabbim benden hoşnut ki galiba anne, derslerimde eskisinden de daha iyi... Arkadaşlarım ise daha candan ve güvenilir... Anne biliyor musun geçenler de şeytanı gördüm rüyam da, o kadar acı ve gözyaşı içindeydi ki....Sanki bana günah işle de bu ızdıraptan kurtulayım der gibiydi...Hain nefsim sanki şeytan ile bir olmuş gibi, acımaklıydı... Ama Rabbime şükürler olsun ki, imanım nefsimi o anda paramparça etti, bir bardağın tuzla buz olması gibi.... Sıçrayarak uyanırdım ya anne, şeytanı görsem de huzurla kalkar oldum artık, sanki daha bir güzelleştim bu sıralar, yüzüme nur geldi... En güzelide ne annem biliyor musun, hani anlamsız gözyaşlarım akardı ya, şimdi Rabbim için akıyor ve her bir damlası içime ferahlık katıyor... Geçenlerde vaaz dinlemeye gittik arkadaşlar ile, hoca dedi ki" Rabbimiz, her kim benim için gözyaşlarını akıtıyorsa ahirde onun yüzünü güldürüceğim" demek ki annem benimde yüzüm gülecek....

Ah annem benim ya, keşke daha evvelinden söyleseydim bu sıkıntımı, ama söz bir daha sizden hiç bir sıkıntımı gizlemeyeceğim...Babama, kardeşime ve beni soran tüm dostlarıma selamlar gönder...Selam ve dua ile, canım anam dualar da buluşmak dileğiyle...

Hepinizi canından çok seven yavrunuz...

Alıntı...