aşk acısı ne kötü şeymiş...
o gün senden beklediğim sadece bir mesajdı..
ama alınan mesaj ayrılık kokuyordu.
öyle bir mesaj attın ki tek kelimeydi.
senin için hiç bir anlam ifade etmeyen tek kelime.
ve sen benim içimde kopan yada kopacak olan fırtınaların farkında bile değildin.
o an ölüyorum sanmıştım,
nefesim bir an kesildi boğazımda sanki bişey kaldı,
yutkunamadım.
ciğerlerime nefes gitmiyordu ve her alınan nefes acı veriyordu,
gözyaşlarım değerliydi dışarı akıtacağıma içime akacaklardı,
başta öyle oldu,
gözlerim yandı burnum sızladı,
ama içime attım düşüncelerim birden bulandı kendimi tanıyamaz oldum.
yiyeceğim bir lokma ekmek boğazımda kaldı yutunca sanki içimi yırtarak mideme indi ve oturdu .
hiç bir şey yiyemez oldum,
elim ayağım titredi,
ayakta duramadım ,
taki yatağıma yatıp yorganı üsütme çekinceye kadar...
ne kötüymüş bu anı yaşamak...
3 ay bunu çektim ben dönebileceğin umuduyla ama olmadı
çok suçluyum kendime eziyet ettim
kalbime eziet ettim
halbuki onları buna zorlayan bendim beni de senin zorladığın gibi
rabbimden hep şunu stedim
bana gerçek aşkı tatıracak kişiden ayırma beni diye
aslında sen hiç birine değömezmişin
çünkü o kişi değilmişin
nasılda inanmışın
ama şunu bilki
eğer benimle dalga geçmek zaman öldürmek için yakınlaştıysan hakkımı helal etmiyorum
gerisi sana kalmış bi düşün
bunu rabbimden ve senden başka hiç kimse bilemez
elini vicdanına koy ve son kez düşün?