Kırık Link Bildir! #175053 17-03-2007 23:48 GMT-1 saat
Bir goncaya bülbül kesildim! Güller diyarını dolaşır oldu nidam
Gönül mahkemesinde sorgulanan zaman ve suç ortağı hüzün
Saadetime hüküm giydiler sessiz sedasız
Keder adlı firari yakalandığı an idam! Korkular, tebessümlerin sıkıştırmasına dayanamayıp tayin istediler uzaklara
Kasım Cemreleri şeb-i aruz törenlerinde pervaneleri anlatan semazenler gibi, havaya, suya, toprağa ve ille de cana düştü. Ve takvimler
En sıcak busesini verdi ömür denilen çorak toprağa
Artık tohumlar, yağmurun bereketli dudaklarıyla muştular eşliğinde öpüştü.
Bir goncaya bülbül kesildim
Açsın diye bekleyecek kadar sabrımın kalmadığı, kapımı yalancı baharların dahi çalmadığı, şu garip gönülcüğümü kimseciklerin almadığı bir demde
Kalp denilen, yumruk büyüklüğündeki yorulmaz et parçasının, bir yükten öteye geçemeyen bir mana taşımaya alıştığı gövdemde, manevi inkılabımın ayak sesleriyle inledi sema
Siyah ve beyaz arasına sıkışıp kalan baht fotoğrafım, gökkuşağına şah oldu. Ve geceydi bütün mazi
Halde ve istikbalde ansızın sabah oldu!
Bir goncaya bülbül kesildim! Tercümesiz duruşlarımın yüzüne kapanan kapıların inadına, gönül şehrine salınarak girdi can kervanı
Kurgulanmamış bir hikayenin esas kişizadelerinden olmak da denebilecek bu hal-i güzin içre ben
Duvara astığım ümit kılıncını, cüret sandığına kaldırdığım mecnunluk sadağımı kuşandım! Duyuyor musunuz ey kasvetten akan göz yaşlarım! Ben bu can seherinde
Neşenin teşvikiyle o asık suratımdan boşandım. Aynalar dost bana
Yollar dost! Ben bana yar artık
Kendimle tutuştuğum cengi biz kazandı. Biz
Saf ve temiz!
Bir goncaya bülbül kesildim
Ömrü ortadan ikiye bölen her şeyin yıkıldığı, yıldızların alnına gam kurşunu sıkıldığı ve yorgun ayaklarımın her dem bir karanlığa takıldığı yerde
Şimdi sazımın tellerine hükümdar olan o suskun perde
Evet o suskun ama her şeyiyle ben olan o perde
Aşk bu işte
O yar-i güzin
Baktığım her yerde!
Bir goncaya bülbül kesildim
Şeydayım nicedir
Şakırım pervasızca
Öyle ki; bu şakımanın sarhoş ettiği şakayıklar titrer hayallerime şahit olunca
Fazla söze ne hacet
Şiirlerle söylemeli bu hazzın bahşettiklerini, şairlerin yolunca
Sevgili!..
Hani, umut güvercinleri salmıştık ya, vuslat semalarına. Yıllar geçti, hâlâ dönmediler...
Gözbebeklerinden öptüğümüz kumrular küstü sevdalara, gittiğin günden beri sustu dilleri, nağmeler söylemediler.
Sevgili!..
Güvertesine, sevgi gülleri bıraktığımız sevda gemileri vardı ya, alabora oldular hasret fırtınalarıyla, dibe çöktüler...
Sevgili!..
Binbir heyecanın yeşerdiği gönül bahçemize, yarın fideleri ekmiştik hatırlar mısın? Yokluğunda, yağmayı unuttu kırk ikindiler, kuru bir yaprağa döndüler...
Sevgili!..
Her seher vakti, çiğ damlaları ile ürpererek uyanan kan kırmızısı güller, dönmedin diye, zemherilerde üşüyen kardelenler gibi boyun büktüler....
Ey Sevgili!..
Sensiz kalalı, hep hüzünler döküldü kirpiklerimden, ısınmadı içim, meltemler bile yüreğimi üşüttüler
Seynur İnal
Bunu ilk beğenen siz olun
Hata Oluştu
