Resulullah buyurdu ki, (Ben ilmin şehriyim. Ali kapısıdır.) Hariciler bu hadisi şerif için, Hz.Aliye hased ettiler. Hatta haricilerin büyüklerinden on kimse, Aliden hepimiz aynı meseleyi soralım, eğer herbirimize ayrı ayrı cevap verirse, âlim olduğunu anlarız diye karar verdiler.
O on kişi Hz. Alinin huzuruna gelip birisi sordu:
-Ya Ali, ilim mi efdaldir, mal mı efdaldir?
-İlim efdaldir.
-Ne delil ile söylersin?
-İlim Enbiyadan mirasdır. Mal Karundan ve Firavundan ve Hamandan mirasdır.
İkincisi sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim maldan efdaldir. Zira ilim, sahibini saklar. Malı, sahibi saklar.
Üçüncüsü sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Zira, mal sahibinin düşmanı çoktur. İlim sahibinin dostu çoktur.
Dördüncüsü sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Zira malı tasarruf etseler eksilir. İlmi tasarruf etseler artar.
Beşincisi sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Mal sahibi cimri diye [şüpheyle] anılır. İlim sahibi büyük isimler ile anılır.
Altıncısı sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Mal haramiden hıfz olunur. İlim haramiden hıfz olunmaz.
Yedincisi sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Mal çok durmakla zayi olur. İlim her ne kadar durur ise de zayi olmaz.
Sekizincisi sordu:
-İlim mi efdaldir, mal mı?
-İlim efdaldir. Mal kalbe kasavet verir [katılaştırır]. İlim kalbi nurlandırır.
Dokuzuncusu sordu:
-İlim mi efdaldir mal mı?
-İlim efdaldir. Mal sahibi, mal sebebi ile tanrılık davasında bulunur. İlim sahibi böyle etmez, aciz bir kul olduğunu bilir.
Onuncusu sordu:
-İlim mi efdaldir mal mı?
-İlim efdaldir. Mal, sebebi isyandır. İlim, sebebi rahmettir.
Bunun üzerine o on harici tövbe edip, Hz. Aliye muti oldular. (Mişkat-ül envar)
