Geleceğini Biliyordum

Savaşın en kanlı günlerinden biri. Asker, en iyi arkadaşının biraz ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu ve "Komutanım, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?" dedi. Delirdin mi der gibi baktı teğmen. "Gitmeye değer mi? Arkadaşın delik deşik olmuş, büyük olasılıkla ölmüştür bile, kendi hayatını tehlikeye atma sakın." Asker ısrar etti ve teğmen "Tamam!" dedi. "Git o zaman." İnanılması güç bir mucize, asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü, birlikte siperin içine yuvarlandılar.
Teğmen kanlar içindeki askeri muayene etti, sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü: "Sana hayatını tehlikeye atmana değmez demiştim, bu zaten ölmüş."
"Değdi komutanım" dedi asker.
"Nasıl değdi? Bu adam ölmüş görmüyor musun?" dedi teğmen.
Asker: "Yine de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağ idi. Onun son sözlerini duymak, dünayaya bedeldi benim için." Arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı: "Dostum! Geleceğini biliyordum, geleceğini biliyordum!"

çok güzel bir hikaye.paylaşım için saol

beğendiğine sevindim sende sağol.

çılgın türklerdede yer verilmiş bu hikayeye. gerçekten güzel ve insanın milli insani dostluk ve yardımseverlik duygularını geliştiren kamçılayan bir hikaye

işte arkadaşlıkkk paylaştığın için saol

saolun arkadaşlar