Fatih'in dehası, Akşemsettin'in duasıyla İstanbul fethedildi

Osmanlı padişahlarından ikinci Murad bir gün Büyük veli Hacı Bayram Veli hazretlerini ziyarete gitti. Yanında 4 yaşındaki oğlu Mehmet de vardı. Sultan ikinci Murad ile Hacı Bayram Veli sohbet ederlerken sultan, İstanbul'un fethi için büyük velinin dua etmesini istedi. İstanbul'u almak ve İslam nuruyla aydınlatmak istiyordu. Minarelerinde ezanların okunduğu bir İslam şehri… İkinci Murad'ın hayali buydu. Büyük veli sultana şöyle dedi:

- Allah sizin ve devletimizin ömrünü uzun etsin. Ama İstanbul'un alındığını ne sen göreceksin ne de ben. Ancak fethi şu çocukla şu adam görecek.

İşaret ettiği çocuk, ikinci Murad'ın oğlu Mehmed'di.

İşaret ettiği adam Akşemseddin idi.

İstanbul'u fethetme rüyasını, Peygamberimiz'in İstanbul'la ilgili hadisinden sonra birçok kişi görmüştü. Peygamberimiz'i Medine'de evinde misafir eden büyük sahabe Eyüp Sultan bile bu rüyanın peşine takılarak gelmişti İstanbul surlarının dibine kadar. Fakat fetih henüz kimseye nasip olmamıştı. Şehir hâlâ 'fatih'ini bekliyordu.

Her gece istanbul'un fetih rüyasını görüyordu sultan Mehmed de. Bu rüyanın gerçek olması için ne gerekiyorsa yapıyordu. Her şartı yerine getirmeye çalışıyordu. İnce ince planlar yapıyor, surları yıkmak için toplar döktürüyordu. Ancak işin başka bir yönü daha vardı. Göklerden bir yardım eli uzanmazsa… Manevi âlemde sultan Mehmed'in elinden tutulmazsa fetih zordu. İşte fethin manevi yönünü Akşemseddin temsil ediyordu. Akşemseddin, fetih gerçekleşinceye kadar başını secdeden kaldırmadı. Gece-gündüz dua etti. Fethi nasip etmesi için Allah'a yalvardı.

Bütün bu şartlar yerine getirildikten sonra kuşatma başladı. Ama İstanbul surları geçit vermiyordu. Fakat Akşemseddin, fethin mutlaka gerçekleşeceğini söylüyor ve bir günü işaret ediyordu. Fatih de sabırla o günün gelmesini bekliyordu. Ama iş epeyce uzamıştı. Fetih henüz gerçekleşmemişti… Asker sabırsızdı… ve o gün Akşemseddin'in işaret ettiği gündü.

Fetih gecikince sultan Mehmed, hocasının çadırına yöneldi. Çadıra geldiğinde, her tarafın sıkıca kapatılmış olduğunu gördü. İçeride Akşemseddin'den başka kimse yoktu. Kapısındaki nöbetçiye de tembih etmiştir büyük veli. İçeriye kimse alınmayacaktı. Sultan Mehmed merak etti. Hançerini çıkardı ve çadırdan içeriyi görebileceği bir delik açtı. Ve onu gördü. Hocası, büyük veli Akşemseddin'in başı toprakta, secdedeydi. Fethin gerçekleşmesi için Allah'a yakarıyordu. Fatih sessizce oradan uzaklaştı. Askerlerin yanına döndü.

Savaş meydanında askerler hücum halindeydi. Surlar aşılmak üzereydi. Ve nihayet o sabah İstanbul fethedildi. Fatih'in dehasıyla, Akşemşemseddin'in duasıyla.

***

İstanbul fatihi gönüllerin de fatihiydi…

Osmanlı tahtına geçtiğinde daha çocuktu. Osmanlı sultanlarının yedincisi, çağ açıp kapatan İkinci Mehmed. Sultan Mehmed… Fatih Sultan Mehmed…

Önce sultan oldu, Osmanlı tahtına geçti. Sonra 1453 yılına kadar 29 defa kuşatılmasına rağmen kimsenin aşmayı başaramadığı surları aştı. İstanbul'u fethetti. Bu öyle bir fetihti ki Sultan Mehmed'i 'Fatih' yaptı.

O beyaz atın üzerinde sevinç çığlıkları arasında İstanbul'a girerken Fatih ismini çoktan hak etmişti. Sadece bir şehrin fatihi değildi o. İstanbul'un yüzyıllardır beklediği kahramandı. Peygamberimiz'in yüzyıllar öncesinde övdüğü büyük kumandan! "İstanbul'u alan kumandan ne güzel kumandan!" demişti Allah'ın elçisi.

Fatih, şehri fethettikten sonra hemen çalışmalara başladı. İstanbul, önceden yüzyılların yorgunu bir Bizans şehriydi. Şimdi ise onun Osmanlı'nın başkenti olabilecek bir güzelliğe, gençliğe kavuşturmak gerekiyordu. Öyle de oldu. Şehir kısa sürede, her dinden insanın huzur içinde yaşadığı bir başkent haline geldi.

güzel paylaşım