yeter ki sen yüreksiz kaLma sevdiğim !!

Yeter ki Sen Yüreksiz Kalma Sevdiğim!...Hiç tahmin etmezdim bu kadar acı çekeceğimi beni bırakıp gittiğini.Hep kaçmıştım çünkü, çünkü hep sensizdi gelecek planlarım.Kırılmaktan korktuğum için katmıyordum seni geleceğimin hiçbir yerine..Yada...Yada sadece kendimi kandırıyordum, yada sadece yüreğimi avutuyordum.Yada aslında tüm hayallerimde sen vardın,her gece geliyordun rüyalarıma ve en güzel anları yaşıyorduk seninle o rüyalarda...Senin haberin olmuyordu ama ben günden güne bağlanıyordum sana...Ama ben günden güne bağlanıyordum ruhuna...Korkuyordum...Korkuyordum ve rüyalarımı bir türlü gerçekleştiremiyordum.Mesela çok istesem de sıkı sıkı sarılamıyordum sana...Belki de bu yüzden hep Galata'da buluşmak istiyordum seninle... Hep belki tutarda atacağım dersin diyordum ve ben bu sayede sıkı sıkı sarılırım boynuna..Belki sarılıp kokunu çekerim ruhuma...Sen farkında değildin ama yavaş yavaş serum gibi giriyordun kanıma...Ve her damla da can veriyordun bana, her işleyişinde kanıma bir gülüş bırakıyordun suratımda...Zamanında oluşan kırgınlıklarımı unuttum yanında,elini tuttuğumda, aslında aşk buymuş diyordum da, heyecanımı anlamandan korkuyordum sebepsiz...Hep korktum,bilmeden nedeni korktum çaresiz...En zor anımda ,hiç tahmin etmediğim bir anda çıktığında karşıma ve o köprüden zorla geçirdiğinde beni; ilk kez korkumla karşıya karşıya gelmiş ve ilk kez cesareti bulmuştum yanı başımda... Hatta cesareti abartmış, oturup sigara yakmıştım,sen karşımda...Kendimi güvende hissetmiştim,ilk kez senin yanında bir korkumu yenmiştim...Ve umut bağlamıştım aniden; sana ait hayallerimin, davetsiz misafirleri korkularımı da yok edeceğime dair. Sevinmiştim karabasanlarımın da karşımızda eriyip gideceğine düşündükçe sevdiğim...Hiçbir zaman sevgimi ifade edemedim... Hiçbir zaman yazdıklarımı söyleyemedi dilim ; ama konuşamasam da hiçbir şeyi sevmemişti senin kadar kalbim...Ve hiçbir şey bu kadar ben olmamıştı senden önce sevdiğim...Sen sevdiğimdin... Ondan da öte yüreğim...Sen yüreğimdin benim...“İnsan yüreksiz yaşayabilir mi?” Diye sormuştum dostuma...“Hayır” demişti de bana, ben kendimi göstererek,“Yaşar..” Demiştim gözümde bir damla yaşla...Evet insan yüreksiz de yaşardı sevdiğim... Tıpkı gidişinin ardından bedenimin yaşadığı gibi.. Tıpkı gidişinin ardından bedenimin nefes alması gibi...Sigara gibiydin benim için yüreğim..Bir fark vardı aranızda ...Sen hiç zarar vermedin bana...Ve ben sigara gibi bağımlıydım sana...Bilirsin sigarayı ne çok içerim yüreğim..Gidişinin ardından daha bir bağlandım sebepsiz ona... Senin gibi bırakıp gitmesinden korktum...İyice tek kalmaktan...Yüreğimin ardından...Bilmiyorum işte gitmesinden... Korktum....Her şeyden olduğu gibi onun da gitmesinden korktum...............Neden gittin demiyorum sana...Asla hakkım olmadığını biliyorum buna...Ama giderken yüreğimi neden bırakmadın bana?Yüreksiz insan yaşar mıydı?Evet yaşardı...Ama bu gerçekten yaşamak mıydı?Neden benim kadar sevmedin de diyemem asla, zorla sevgi dilenecek kadar onursuzlaşmadım daha... Belki şu an bu yazı bile öyle gelebilir sen dahil bir çoklarına ama; ONURSUZLUK sevgiyi dile getirmekse eğer razıyım tüm onursuzluklara...Neden diye sormuyorum sana biliyorum hiç hakkım olmadı buna... Asla soru sormaya hakkım olmadığı gibi...Yada asla kıskanmaya...Yada kızmaya...Özlemeye....Bir sevmeye hakkım var sanıyordum ama ona da hakkım yokmuş anladım sonunda.............Sen benim sigaram gibiydin hayatımda... Tek farkın vardı ondan, sen asla zarar vermedin bana...Kötü konuşamam ardından, kötü konuşulacak biri olmadın asla... Tam tersi hayatın karşıma çıkardığı ilk iyi şeydin yaşamımda...Bir vurgunun ardından, aslında asıl sevdiklerimizin karşımıza çıktığının en büyük kanıtıydın artık yanımda olmasan da...Kötü konuşamam ardından asla, sen hayatımda tanıdığım en iyi adamdın... Tüm kırgınlıklara rağmen hala aynı iyi adamsın...............Hiçbir insanı öldürdün mü sen yüreğim? Kalbinin tam orta yerine batırıp bıçağı, seyrettin mi gözlerinin önünde kaybolmasını?Ya en sevdiğini öldürdün mü istemeden?Sırf o istiyor diye vazgeçtin mi onu sevmekten yüreğim?Kalbindeki sevgini boşaltıp gittin mi yaralı?Tüm acıları bırakıp olduğu yere, bir onun acısını alıp içine ilerledin mi yağmurda bir başına? Ve o yağmurla yıkanıp silmek istedin mi her şeyi?Silmek istedin mi tüm kırgınlıkları kalbinden?Geceleri karanlık çöktüğünde odana ve sessizliğin sesi çıldırttığında seni, kendini suçladın mı tüm olanlardan?Dil yarasının izlerini kapatabildin mi kalbinden peki yüreğim?Tüm yaşananlara rağmen tek kötü söz kondurmayıp sevdiğine, bütün kötü sözleri yüklendin mi üzerine?Sen benim sigaram gibiydin hayatımda...Tek farkın vardı ondan, sen asla zarar vermedin bana.. Ve ben hiç kötü konuşmadım hakkında...Sahi sen hiçbir insanı öldürdün mü yüreğim?Ya yüreksiz yaşamaya çalıştın mı hiç?Sigarayı bırakmayı denedin mi peki?Ben hepsini yaşadım , bilemezsin acısını sevdiğim...Hiç bilmede dileğim...Ben yüreksiz yaşarım , varsın kalsın yüreğim ellerinde, yeter ki sen yüreksiz yaşama sevdiğim...