Slobodan Miloşeviç ölüm korkusunu yenmek için yüzbinleri öldürdü. Büyük Sırbistan hayali için de Yugoslavya mozayiğini parçaladı, soykırımların yaşandığı iç savaşlarla.
Dün hücresinde ölü bulunduğu saatlerde AB dışişleri bakanları onun kanlı mirasının bitmeyen trajedileriyle cebelleşiyorlardı. Miloşeviç, Radovan Karadzic ve Ratko Mladic acımasız üç Sırp milliyetçisi… İşte bu üçlü Yugoslavya’nın sonunu getirdi. Tito’nun yarattığı mozayik kanlı savaşlarla ve katliamlarla parçalandı. 1991-1995 Hırvatistan iç savaşı, 1992-1995 Bosna iç savaşı, 1998-1999 Kosova iç savaşı... Her savaşta -çoğu soykırım kurbanı- yüzbinlerce ölü, milyonlarca göçmen.
Ve Miloşeviç savaş, insanlık ve soykırım suçlarından 60’ı aşkın iddiayla yargılanmak üzere 2001 Haziran’ında Lahey’deki BM Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi’ne teslim edilirken, ardında eski Yugoslavya’dan doğmuş 5 devlet bıraktı: Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Makedonya ve Sırbistan-Karadağ.
Sırplar’ı Karadağ’dan çok Kosova’nın ayrılma talebi can evinden vurdu. Çünkü Miloşeviç orayı Sırp kültürü ve uygarlığının beşiği ilan etmişti. “Sırplar’ın onurlu yenilgisi” dediği 1389’daki Kosova Savaşı nedeniyle. Osmanlı, Haçlı ordularını darmadağın etmişti o savaşta.
Kosova’dan sonra Sırbistan sınırları içinde yer alan Voyvodin, Raska, Polmbje sıraya girecekler. Büyük Sırbistan hayalleri kuran Karadağlı Miloşeviç’in yaktığı ateş birgün söndüğünde geriye avuç içi kadar Sırbistan kalacak...
(Sabah)
On yıl önce sona eren savaşta, Bosna Hersek’te, 250 bin kişi öldürülmüş bir o kadarı da sakat kalmıştı. Savaş Dünya kamuoyuna Yugoslavya’daki bir iç çatışma olarak gösterilmeye çalışılmıştı. Halbuki bu savaş: Bizzat egemen güçler tarafından desteklenip yeni dünya düzenlerine uygun bir Yugoslavya haritası ortaya koymak ve Avrupa’nın ortasındaki müslüman varlığını bitirmek için yapılmıştı. Bu savaşın en büyük suçlusu Miloseviç’ti fakat Miloseviç bu projenin en büyüğü değildi. Bu projenin en büyüğü: Miloseviç’e de Eski Yugoslavya’nın dağılacağını söyleyen ve pastadan en büyük payı alabilmesi için onu destekleyen, hayallerinde kendilerine yeni bir dünya kuran emperyalistlerdi. Miloseviç de onların en büyük piyonuydu.
Miloseviç, zaten yaptığı her şeyi bu egemen güçlerden destek alarak yapmıştı, bu yüzden de korunacağını düşünüyor olmalıydı ama Lahey’den bir türlü çıkamadı.
Artık Lahey’de durmaktan sıkılan ve oradan kurtulmak isteyen Miloseviç bu isteğini dillendirmiş ve hatta birilerine "Serbest kalmazsam sizi ve sırlarınızı ifşa ederim" demiş olabilir mi? Bunun üzerine tarihte de çok defa şahit olduğumuz gibi kamuoyuna onun öldüğünü söyleyip ardından da ona verilen yeni bir kimlik ve yeni bir yüzle Güney Afrika’da ya da başka bir yerde yaşamasına izin verilmiş olabilir mi?
Ya da Miloseviç’in, sırlarının açığa çıkmamasını isteyen birileri tarafından öldürüldüğü düşünülemez mi?
Nitekim çok yakın bir zamanda, on beş gün kadar önce, canilikte Miloseviç’ten daha aşağı bir mertebede olmayan Milan Babiç de intihar etmişti. (Ya da ettirilmişti) Babiç: Savaş esnasında bugün Hırvatistan bölgesinde kalan Sırpların lideriydi ve savaşta bir çok infaz emri vermişti.
Bundan yaklaşık beş yıl önce de Arkan lakaplı Jeliko Rajatoviç kimler tarafından düzenlendiği belli olmayan bir baskın sonucu kendi otelinde öldürülmüştü. Arkan da: Bosna’da on binlerce sivilin katledilmesi emrini veren Sırp paramiliter grubunun lideriydi.
Bütün bu ölümleri yan yana koyduğumuzda ve özellikle de Babiç ile Miloseviç’in çok yakın zamanlarda ölmüş olmaları akıllara gelen "öldürüldüler mi" sorusunu belki de kuvvetlendiriyor.
Lahey Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesinde, Eski Yugoslavya’da işlenen insanlık suçlarına dair zanlıların yargılandığı bu mahkemede, suçluların konuşması; Bosna’da insanlık suçlarının işlendiğini hatta bir soykırım yapıldığını tescilleyecekti. Ama yaşayan en büyük tanıklar (deliller) birer- birer ölüyorlar. Hem de asıl öneme haiz bulunan kişiler, emir verenler… Emir verenler öldükten sonra emri uygulayanların aslında pek bir önemi kalmıyor.
Emri verenlerin ölmesi Lahey’deki bu mahkemenin düşmesine yönelik bir çalışma olabilir mi? O kadar çok soru var ki akla gelen ama en hazini belki de Miloseviç’in en fazla gerektiği dönemde ölmüş olması.
Balkan Kasabı Slobodan Miloseviç fanatik bir Sırp milliyetçisi, acımasız bir "etnik temizlik"çi, koyu bir Müslüman düşmanı idi.
Bosna'da yaşanan acımasız soykırım tüm dünya ülkelerinin gözleri önünde gerçekleşti. O gün Miloseviç'ten maddi ve manevi desteklerini esirgemeyenler, bugün devrilişini sahte bir sevinçle karşılıyorlar.
Sırp-Hırvat savaşı sona erdiğinde, alarm Bosna için çalmaya başlamıştı. 1992 yılının ilk aylarında, Hırvatistan ile Sıbistan’ın gündemindeki en önemli madde ise "Bosna'nın paylaşılması" planıydı.
6 Nisan 1992 günü Bosna-Hersek Avrupa Topluluğu tarafından egemen bir devlet olarak tanındı. Aynı gün, Sırp paramiliter birlikleri, Müslüman kentlerinde korku ve terör estirmeye başlamışlardı. Sırpların ateşlediği çatışmalar üzerine, Federal Ordu yine Sırplar tarafından "davet" edildi.
Bu küçük çatışmalar kısa bir süre sonra bir Müslüman katliamına dönüştü. Sırplar girdikleri her şehirde terör estirdiler. İlk hedefleri büyük bir hınçla saldırdıkları camiydi. Sokaklarda gezen Müslümanları tartaklamaya, dipçiklemeye başladılar ve bazılarını da herkesin gözü önünde vurdular. Şehirlerin elektriğini kestiler, önlerine çıkanları rastgele öldürdüler. İnsanları rastgele öldürüp, sindirmeye çalıştılar. Ve bunda da başarılı oldular.
Müslüman soykırımı 3.5 yıl sürdü
Savaş böyle kanlı bir saldırı ile başladı ve üç buçuk yıl boyunca aynı şekilde devam etti. İlk önce geniş çaplı askeri operasyonlar için Federal Ordu birlikleri devreye girdi. Federal Ordu'nun işin "kabasını" bombalarla halletmesinin ardından ise, "ince iş" için yine Çetnikler devreye giriyorlar ve şehri, karşılarına çıkan her müslümanı kadın-çocuk ayrımı yapmadan boğazlayarak etnik yönden "temiz" hale getiriyorlardı. Yaşanan vahşeti kelimelerle anlatmak mümkün değildi. Savunmasız çocuklar, bebekler, yaşlılar en vahşi işkence yöntemleri kullanılarak öldürülüyor, kadınlara vahşice tecavüz ediliyordu. Bu vahşet tam üç buçuk yıl gazetelere, televizyonlara yansıdı. Fakat hiçkimse olanları durdurmak için etkili bir adım atmadı.
Avrupa’nın insanlığa ihaneti!
Tüm bu vahşetin yanısıra Batılı ülkelerin kasıtlı tepkisizliği, BM güçlerinin Sırp yanlısı tutumları, kendilerini savunmak isteyen Müslüman halka karşı uygulanan silah ambargosu, insani yardımın dahi yapılmaması savaşın tam üç buçuk yıl sürmesine neden oldu.
"Silah ambargosu" ile savunma imkanları ortadan kaldırılan ve "güvenli bölge aldatmacası" adı altında ellerindeki silahları da toplanan Bosnalılar, Sırp tanklarına karşı kalaşnikoflarla savaşmak zorunda kaldılar. Ancak inançla ve azimle zoru başardılar. Belki savaş sona erdi, ama arkadasında çok büyük bir insanlık dramı bıraktı. Sırplar görevlerini yerine getirmişler ve İslam'ın Bosna-Hersek'teki yükselişine karşı dev bir katliamla cevap vermeye çalışmışlardı.
Kırık Link Bildir! #27271 11-05-2006 18:31 GMT-1 saat 
821 ileti
