Kalbimin sahibi

Genç bir kız feci bir hastalığın pençesinde kıvranıyordu.
Yaralı kalbi artık daha fazla dayanamamaya
başlamıştı. Çok zengin olan ailes,i tüm gazetelere kalp
nakli için ilan vermişlerdi. Canını feda edecek birini
arıyorlardı.

Genç kız ise, hastane odasında hergün
biraz daha solmaktaydı. Gözü yaşlı, boynu bükük
ölümü bekliyordu. Gözlerini kapattı, bu küçük odada
gözyaşı dökmekten bıkmıştı. Yine de engel olamadı
pınar gibi çağlayan gözyaşlarına. Sevdiği geldi
aklına. Fakir ama onu çok seven sevdiği..

Hergün aynı şeyleri düşünüyor, anıları bir film şeridi
gibi gözlerinin önünden geçiyordu. "Param yok ama,
sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim var." demişti
delikanlı. Genç kız da zaten başka bir şey istemiyordu.
Sevgiye muhtaç biri, sevdiğinin sevgisinden başka
ne isteyebilir ki? Ama olmamıştı işte. Dünyalar kadar
büyük olan sevgilerinin üstüne, o lanet olası para
gölge düşürüvermiş, onları ayırmıştı. İşte, paranın
yetmediği, hükmü olmadığı zamanlara gelmişlerdi.
Artık hiçbir şey in önemi yoktu. Şu son günlerinde,
sevdiği yanında olsa yeterdi.

Ayrılıklarının üzerinden , koskoca beş uzun sene
geçmişti. Her gün acı, her gün hüsran. Ama genç kız
hep sevdiği erkeği yüreğinde taşımış, kalbini başka
kimselere açmamıştı. Peki ya sevdiği?
Acaba o neler yapmıştı? Aradan bunca yıl
geçmişti.. Umutsuz yıllar.. Kimbilir belki de
evlenmiş, çoluk cocuğa karışmıştı.
Gözlerinden bir damla yaş daha damladı kurumuş,
solgun ellerine. Ellerine baktı. Bir zamanlar sevgilisinin
tutup ,okşadığı ellerini seyrederdi her gün saatlerce.
En çok da saçlarının dökülmesine üzülüyordu.
Çünkü sevdiği öpmüş, okşamıştı onları. Her bir
saç teli kopup, döküldüğünde, kalbine bir ok
daha saplanıyordu sanki. Kalbi yine sızlamaya
başlamıştı. Sevdiğinden ayrı yaşamanın
ölümden pek farkı yoktu zaten. Artık onsuz
geçen zaman çok ağır geliyordu genç kıza.
Ölmek istiyordu, ölüp kurtulmak ama
sevdiğinden bir hatıra almadan ölmeyeceğine
dair söz vermişti kendisine.

O gece hastanede yatan hastalardan biri
gözlerini kapatmıştı bu dünyaya. Genç kız
ameliyata alındı. Tekleyen ve görevini yerine
getiremeyen kalbi değiştirilmişti. Bir hafta sonra
genç kız gözlerini yeniden açtı dünyaya.
Ama dünya daha farklı geldi ona. Sanki
bir şeyler eksikti.

Aradan aylar geçmiş ve genç kız artık iyice
iyileşmişti. Ama içindeki burukluğun sebebini
bir türlü anlamıyor ve bu durumdan kurtulamıyordu.
Sevdiği aklına gelince, kalbi eskisinden daha
çok sızlıyordu. "bir kere, bir kere görebilsem"
diye mırıldandı. Yeni kalbi onu iyileştirmişti ama
nedense her gece aniden hızlanıyor, onu
uykusundan uyandırıyor ve sanki yerinden
çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu.
Genç kız bu şikayetlerini doktoruna söylediğinde
"bir aya kalmaz, geçer" diye yanıt almıştı .

Aylar sonra birgün kapı çaldı. Kapıyı açtı ama
kimse yoktu. Gözü yerdeki beyaz zarfa ilişti.
Yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. Kalbi yine
yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlamıştı.
Zarfın üzerinde ne isim ne de adres vardı.
Zarfı alel acele yırttı, mektubu okumaya
başladığında, yıllar yılı özlemini çektiği,
yanında olabilmek için canını bile verebileceği
sevdiğinin kokusunu duydu. Başı dönmeye
başladı. Elleri titreyerek mektupu okumaya
başladı.

"Sevgilim,
Senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe iki
sevginin sığmayacağını bildiğim için hiç
kimseyi sevmedim. Her günüm bir öncekinden
daha zor geçti, çünkü her gün özlemin
daha da artıyordu.

Sana kitapları dolduracak kadar şiirler yazdım.
Her biri diğerinden daha da hüzünlüydü. Yazdım,
okudum, ağladım. Her gece sabahlara kadar
seni düşündüm. Her gece, senin yanında olabilmek
için Allah a dua ettim. Ve her gece sensizliğe
lanet ettim, uykuları kendime haram ettim.

Birgün, her şeyi değiştirecek bir fırsat
çıktı önüme. Bu fırsatı değerlendirdim.
Senden çok uzaklara gittim, belki seni unutur,
acımı dindiririm diye, ama tam tersi oldu.
Seni daha çok özlüyorum artık.
Senden çok uzaklardayım ama, yine de seni
görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hem de
her gece! Seni seviyor, seyrediyor, saçlarını
okşuyor, kokluyorum, öpüyorum ama.

Ha, unutmadan;
Sana hep sözünü ettiğim kalbime iyi bak.
Çünkü ben ona gözyaşlarımla adını yazdım.
Unutma, seni senden de çok seven
bir sevgi var o kalbin içinde.

Seni her boyutta, sonsuza kadar
seveceğim.