Kırık Link Bildir! #237348 15-07-2007 21:15 GMT-1 saat
BELDELERDEN BİRİNDE, her beldede bir örnegine rastlanan zengin ama cimri bir adam vardı. Herkesin kendisini cimri diye bilmesinden rahatsız olan adam, bir gün o beldenin bilge kişisine gidip dert yanma ihtiyacı hissetti.
"Niye herkes benden nefret ediyor, anlamıyorum" dedi cimri. "Halbuki, öldükten sonra malımın bir kısmını hayır hasenat işlerine bırakacagım diye söz vermiştim. Bunu duymayan da kalmadı."
Bilge kişi, adamın sözleri üzerine bir müddet sessiz kaldı. Sonra:
"Sana bir öykü anlatayım" dedi. "Domuz ile inegin öyküsünü..."
"Tamam" dedi cimri, "anlat bakalım."
Bilge kişi öyküsüne başladı:
"Bir gün, çiftligin birinde bir domuz komşu ahırdaki inege, insanların kendisini hiç sevmediginden dert yanmaya başlamış.
"Senden ise" demiş, "hep güzel sözlerle bahsediyorlar. Anlıyorum; sen onlara süt veriyorsun. Ama ben onlara daha da fazlasını veriyorum. İnsanlara etimi veriyorum, derimden ayakkabı yapılıyor. En iyi fırçalar da benim kıllarımdan yapılır. Hâlâ daha beni niye sevmezler, anlamıyorum?"
İnek, üzüntü içindeki domuza bir müddet öylece baktıktan sonra:
"Belki de" dostum dedi, "sen bütün bunları insanlara ancak öldükten sonra verdigin halde, ben verdiklerimi hayatta iken verdigimden."
Bunu ilk beğenen siz olun
Hata Oluştu