> 1 <
İnsanlar, hayatlarını yönlendirmek için birbirinden farklı yol göstericiler, rehberler seçerler. Bazı insanlar kendilerine yol gösterici olarak ideolojilere inanır; söz konusu ideolojileri üreten düşünürlerin üstün insanlar olduğunu, onların yolunu izleyerek doğruya ulaşabileceklerini düşünürler. Pek çok insan için ise en büyük yol gösterici, içinde yaşadığı toplumdur. Bu kişiler değer yargılarını, neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bu toplumun genel düşüncesine göre belirlerler. Kimileri ise, tüm bunları tanımadığı, yalnızca kendi akıl ve sezgilerini yol gösterici olarak kabul ettiği iddiasındadır.
Oysa tüm bu sayılan düşünceler, ortak bir yanlış üzerine kuruludur. Bu düşünceleri taşıyan kişiler, çok önemli bir gerçeği reddetmekte ya da göz ardı etmektedirler: İnsan yaratılmış bir varlıktır ve sahip olduğu her şeyi kendisini yaratan Allaha borçludur. Kendi bedenini, çevresini, gökyüzünü ya da var olan herhangi bir şeyi inceleyen herkes, bunları üstün güç sahibi olan Allahın yarattığını açıkça görebilir.
İnsanın yaratılışının tek gerçek amacı, Allaha kulluk etmesidir ve insan, Allaha kulluk etmekten zevk alacak şekilde yaratılmıştır. Bunu yapmakla da yaratılışına (fıtrat) uygun hareket etmiş olur. Ancak Kuranda, insanın fıtratının yalnızca Allaha kulluk etmek olduğu bildirilirken aynı zamanda insanların çoğunun bu büyük gerçekten habersiz oldukları da haber verilmektedir.
Bu gerçekten habersiz olan bazı insanlar, kendi başlarına Allah'ı fark edebilecek ve doğruyu görebilecek yeteneğe sahip değildirler. Ancak sonsuz merhamet ve şefkat sahibi olan Rabbimiz onlara, kendilerini uyaracak, Allahın ve ahiretin varlığını, hayatın gerçek anlamını bildirecek elçiler gönderir. Kuranda her toplumun bir elçi aracılığıyla uyarıldığı şöyle bildirilmektedir:
Andolsun, Biz her ümmete: Allaha kulluk edin ve tağuttan kaçının (diye tebliğ etmesi için) bir elçi gönderdik. Böylelikle, onlardan kimine Allah hidayet verdi, onlardan kiminin üzerine sapıklık hak oldu. Artık, yeryüzünde dolaşın da yalanlayanların uğradıkları sonucu görün. (Nahl Suresi, 36)
Hz. Hud, Kuranda kavmi ve onlara yaptığı tebliğ ile ilgili bilgi verilen elçilerden biridir. Ad kavmine elçi olarak gönderilen Hz. Hud, kendisinin Allahın gönderdiği güvenilir bir elçi olduğunu belirtmiş ve insanları Allahtan korkup sakınmaya çağırmıştır. Hz. Hud'un tebliği bir ayette şu şekilde bildirilir:
"Ad (toplumuna da) kardeşleri Hud'u (gönderdik.) (Hud, kavmine Ey kavmim, Allaha kulluk edin, sizin Ondan başka İlahınız yoktur. Hala korkup-sakınmayacak mısınız? dedi." (Araf Suresi, 65)
Hz. Hud Karşılık Beklememiştir
Kuranda bildirilen tüm elçilerin hayatlarında da görüldüğü üzere, hayatı boyunca insanlara tebliğ yapıp, onlardan hiçbir karşılık beklememek önemli bir mümin özelliğidir. Bir mümin hangi devirde ve kimlerle beraber yaşarsa yaşasın, insanları Allahın beğendiği ahlaka çağırmakla, onlara yaklaşmakta olan hesap gününü hatırlatmakla sorumludur. Bundan dolayı ise kimseden bir karşılık beklemez, yalnızca görevini en iyi biçimde yerine getirmeyi ve Allahın kendisinden razı olmasını ister. Hz. Hud da bu üstün ahlakı sergilemiş ve kavmini din ahlakına çağırırken hiçbir karşılık beklemediğini vurgulamıştır. Kuranda bu gerçek şu şekilde bildirilmektedir:
Ey kavmim, ben bunun karşılığında sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim, beni Yaratandan başkasına ait değildir. Akıl erdirmeyecek misiniz? (Hud Suresi, 51)
Kavmini Azaba Karşı Uyarmıştır
Hz. Hud, kavmine yalnızca Allaha kulluk etmelerini, aksi takdirde Allahın kendilerini azaba uğratacağını belirterek kavmini bu azaba karşı uyarmıştır. Hz. Hud'un bu uyarısı bir ayette şöyle haber verilmektedir:
Adın kardeşini hatırla; onun önünden ve ardından nice uyarıcılar gelip geçmişti; hani o, Ahkaftaki kavmini: Allahtan başkasına kulluk etmeyin, gerçekten ben, sizin için büyük bir günün azabından korkarım diye uyarmıştı. (Ahkaf Suresi, 21)
Hz. Hud kavmini azaba karşı uyarmanın dışında onlara dünya hayatında değer verdikleri şeylerin geçici olduğunu da hatırlatmıştır. Onun bu konuda dünya nimetleriyle oyalanan kavmine yaptığı tebliğ ayetlerde şöyle bildirilmiştir:
Siz, her yüksekçe yere bir anıt inşa edip (yararsız bir şeyle) oyalanıp eğleniyor musunuz? Ölümsüz kılınmak umuduyla sanat yapıları mı ediniyorsunuz? (Şuara Suresi, 128-129)
Bunun ardından da kavmine Allahtan korkmalarını, Onun bildirdiği hükümleri yerine getirmelerini, insanlara zorbaca davranmamalarını hatırlatmıştır. Eğer böyle yaparlarsa, bunlardan dolayı da azaba uğrayabileceklerini söyleyerek onları uyarmıştır. Hz. Hud'un bu uyarısı ayetlerde şöyle haber verilmektedir:
Tutup yakaladığınız zaman da zorbalar gibi mi yakalıyorsunuz? Artık Allahtan korkup-sakının ve bana itaat edin. Bildiğiniz şeylerle size yardım edenden korkup-sakının. Size hayvanlar, çocuklar (vererek) yardım etti. Bahçeler ve pınarlar da. Doğrusu, ben sizin için büyük bir günün azabından korkuyorum. (Şuara Suresi, 130-135)
Hz. Hud Kavmine, Allahın Nimetlerini Hatırlatmıştır
Allahın insanlara verdiği nimetler bir genelleme yapılarak bile sayılamayacak kadar fazladır. (Nahl Suresi, 1 Ancak birçok insan bu nimetleri kendisine verenin Yüce Allah olduğunu ve bunlar için Allaha şükretmesi gerektiğini hatırına getirmez. Allahın, dilediği anda bunları kendisinden geri alabileceğini de düşünmez. Bu yüzden resuller, gönderildikleri kavimlere Allaha yönelip dönmelerini, sahip oldukları her şeyin Allahtan bir nimet olduğunu ve bunlar için Ona şükretmeleri gerektiğini hatırlatmışlardır. Hz. Hud'un da kavmine, Allahın verdiği nimetleri hatırlattığı, onları Ondan korkup sakınmaya çağırdığı Kuranda şöyle haber verilmiştir:
Sizi uyarmak için aranızdan bir adam aracılığıyla Rabbinizden size bir zikrin gelmesine mi şaşırdınız? (Allahın) Nuh kavminden sonra sizi halifeler kıldığını ve sizin yaratılışta gelişiminizi artırdığını (veya üstün kıldığını) hatırlayın. Öyleyse Allahın nimetlerini hatırlayın, ki kurtuluş bulasınız. (Araf Suresi, 69)
Hz. Hud kavmini ayrıca Allahtan bağışlanma dilemeye de davet etmiştir. Allaha sığınıp tevbe ederlerse, buna karşılık Allahın üzerlerindeki nimetleri artıracağını haber vermiştir. Hz. Hud'un bu hikmetli tebliği bir ayette şöyle bildirilmektedir:
Ey kavmim, Rabbiniz'den bağışlanma dileyin, sonra Ona tevbe edin. Üstünüze gökten sağanak (yağmurlar, bol nimetler) yağdırsın ve gücünüze güç katsın. Suçlu-günahkarlar olarak yüz çevirmeyin. (Hud Suresi, 52)
Hz. Hud'un Tevekkülü
Tüm çağrılarına rağmen kavmi Hz. Huda karşı gelmiş, onun kendilerini çağırdığı yola tabi olmayı kabul etmemişlerdir. Tarihte tüm inkarcıların yaptığı gibi onlar da peygamberlerinden mucize istediklerini, aksi takdirde iman etmeyeceklerini söylemişlerdir. Ad kavminin bu şuursuz tavrı bir ayette şöyle haber verilmiştir:
Ey Hud dediler. Sen bize apaçık bir belge (mucize) ile gelmiş değilsin ve biz de senin sözünle ilahlarımızı terk etmeyiz. Sana iman edecek de değiliz. (Hud Suresi, 53)
Bunun üzerine Hz. Hud'un, onların Allaha şirk koştuklarından uzak olduğunu ve kendisine kuracakları tuzaklardan dolayı bir korku duymadığını belirttiği, ayetlerde şöyle bildirilmiştir:
... Dedi ki: Allah'ı şahid tutarım, siz de şahidler olun ki, gerçekten ben, sizin şirk koştuklarınızdan uzağım. Onun dışındaki (tanrılardan). Artık siz bana, toplu olarak dilediğiniz tuzağı kurun, sonra bana süre tanımayın. (Hud Suresi, 54-55)
Hz. Hud, Allahın kutlu bir peygamberi olarak her şeyi Allahın yarattığını, Allahın samimi kullarını koruyacağını ve bu yüzden de Allah'a tevekkül ettiğini belirtmiştir. biliyordu. Bu nedenle kendisine yöneltilen iftiraların, kurulan tuzakların boşa çıkacağından emin bir şekilde Allaha duyduğu güveni büyük bir imani kararlılıkla dile getirmiştir. Hz. Hud'un sözleri Kuranda şöyle bildirilmektedir:
Ben gerçekten, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allaha tevekkül ettim. Onun, alnından yakalayıp-denetlemediği hiçbir canlı yoktur. Muhakkak benim Rabbim, dosdoğru bir yol üzerinedir (dosdoğru yolda olanı korumaktadır.) (Hud Suresi, 56)
Ad Kavminin Uğradığı Son
Hz. Hud'un büyük bir çaba göstererek yaptığı tüm tebliğlere rağmen kavmi, din ahlakına uymayı kabul etmemiş ve inkarlarında diretmişlerdir.
Ayetlerde bildirildiği üzere din ahlakına uymayan her kavim gibi, Allah Hz. Hud'un çağrısına uymayan Ad kavmini de azaba uğratmış ve hem dünyada hem de ahirette kaybedenlerden kılmıştır. Ad kavminin uğradığı son Kuranda şu şekilde bildirilmektedir:
İşte Ad (halkı) Rablerinin ayetlerini tanımayıp reddettiler. Onun elçilerine isyan ettiler ve her inatçı zorbanın emri ardınca yürüdüler. Ve bu dünyada da, kıyamet gününde de lanete tabi tutuldular. Haberiniz olsun; gerçekten Ad (halkı), Rablerine (karşı) inkâr ettiler. Haberiniz olsun; Hud kavmi Ada (Allahın rahmetinden) uzaklık (verildi). (Hud Suresi, 59-60)
Ad (halkın)a gelince; onlar da, uğultu yüklü, azgın bir kasırga ile helak edildiler. (Hakka Suresi, 6)
Ad kavminin uğradığı bu son, Allahın azabının şiddetinin anlaşılabilmesi için Kuranda verilmiş hikmetli örneklerden biridir. Hz. Hud gibi bütün mübarek elçiler insanları hak din ahlakını yaşamaya davet etmişlerdir. Bu çağrı onların gönderildikleri topluluklar için geçerli olduğu gibi, bu devirde yaşayan insanlar için de geçerlidir. Bütün peygamberlerin tebliğ ettiği temel imani ve ahlaki gerçekler, günümüzde de insanların yaşamlarının ana unsuru olmalıdır.
"Bunlar, kendilerine kitap, hikmet ve peygamberlik verdiklerimizdir. Eğer bunları tanımayıp-küfre sapıyorlarsa, andolsun, Biz buna (karşı) inkâra sapmayan bir topluluğu vekil kılmışızdır. İşte Allahın hidayet verdikleri bunlardır; öyleyse sen de onların bu hidayetlerine uy." (Enam Suresi, 89-90)
İlmi Mercek Dergisi
Bunu ilk beğenen siz olun
Hata Oluştu