Annesi çok enteresan bir hadise anlattı:
Özürlü çocuğun bu dünyada en istediği şey top oynamakmış.Fakat mahalle çocukları onu oyuna bir türlü almıyorlarmış.Garibim saha kenarına oturuyor,içini çekerek onları seyrediyormuş.Bıkmadan usanmadan;"Ben de oynasam."diyor,ama her seferinde tersleniyormuş.Bir gün bütün cesaretini toplayıp takım kaptanına sormuş:
-Bir kere olsun sizinle oynayamaz mıyım?
Kaptan,çocuğa alaylı alaylı sırıtarak demiş ki:
-Evet,oynarsın,ama ama şansın varsa.
-Ne şansı?
-Bak...Eğer kar yağarsa ve bir arkadaşımız hasta olur gelmezse,onun yerine seni alırız,tamam mı?
Çocuk,bu küçücük işarete bir sevinmiş bir sevinmiş ki,sormayın.Bir ümitle koşarak eve gelmiş.
-Anne kar ne zaman yağar?
-Kışın oğlum.
-Yarın yağsa?
-Yavrum,Haziran'da karın yağdığı nerde görülmüş.
-Peki karı kim yağdırıyor?
-Elbette Allah-ü Telalâ.
-Ben ondan istesem?
-Sen karı ne yapacaksın?
-Eğer kar yağarsa arkadaşlarım beni oyuna alacaklar.
-Öyle mi?...Ah yavrum beniimmm!!...
Çocuk,odasına çekilmiş,öyle içten ama öyle içten bir dua etmiş ki...Ve ne olmuş biliyor musunuz?Kar yağmış...
Herkes şaşırmış,ama kaptan işin farkındaymış.O günden sonra onu hep takımına almış...