Sevmek sevdiğini kaybetme korkusuyla yaşamakmış
Onun için her şeyi vermekmiş
Sadece sevdiğini görmekmiş
Ruh gibi yaşamakmış
Seven insanın gözü
Sevdiğinden başkasını görmezmiş
Her gece ondan başka bir şey düşünmemekmiş
Her şeye rağmen onu ölürcesine severmiş
Seven insanın kalbi
Yalnız kaldığında tek onu istermiş
En kötüsü de sevdiğini söyleyememekmiş
Ona aşkım yerine kardeşim demekmiş
İşte sevdiğini kaybetme korkusu buymuş
Ve bu kalp hep susmuş
Her kötü günde yarınları düşünmüş
Yarınların güzel olacağını düşünmüş
Ama o yarınlar hiç gelmemiş
Bıkmadı bu kalp
Bıkmadı seni sevmekten
Ve bıkmayacak seni düşünmekten
Ama yarınları beklemekten bıktı
Bu kalbim
Bir gün sevileceği umutla yaşıyor bu kalbim
Ama bu kalp anlayamadı
Onu çürütenin umut olduğunu
Ve anlamayacak benim seni sevdiğimi anlamadığın gibi
Gelecekse gelsin artık yarınlar
Yoksa bir daha ne yarını nede bu günü
GÖRÜCEM .
Yanlış anlaşılıyor arkadaşlar arasında herhalde.. Burdan da söyleyeyim de yanlış anlaşılma sona ersin.
Emeğine sağlık kardeşim. Bana göre olmasa da güzel yazmışsın.