DAĞ RÜZGARI
Kaderde senden ayrı düşmekte varmış,
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim...
Seni tanımadan,
Hele seni böyle deli divane sevmeden,
"Yalnızlık güzeldir" diyordum.
Al başını, kaç bu şehirden,
Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara,
Rüzgarın iyot kokularını taşıdığı denizlere git,
Git gidebildiğin yere git diyordum.
Oysa ki senden kaçılmazmış,
Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış,
Bilmiyordum...
Yine de dayanmaya çalışıyorum işte,
Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen,
Geçen bulutlara sesleniyorum ellerin diye,
Rüzgar güzel bir koku getirmişse,
Saçlarını okşayıp gelmiştir diyerek avunuyorum.
Yaşamak seninle bir başka zamanı,
Bir başka zamanda seni yaşamak,
Her şeyden önce sen,
Elbette sen,
Mutlaka sen,
İster uzaklarda ol,
İster yani başımda dur,
Sen ol yeter ki bu zaman içinde,
Ben olmasam da olur.
Seni bir yumağa sarıyorum yıllardır,
Bitmiyorsun...
Çaresizliğim gün gibi aşikar,
Su olup çeşmelerden akan güzelliğin,
İnceliğin ışık ışık yüzüme vuran,
Sen güneş kadar sıcak,
Tabiat kadar gerçek,
Sen bahçelerde çiçekler açtıran,
Sudan, havadan, güneşten yüce varlık,
Sen, o tek sevgi içimde,
Sen görebildiğim tek aydınlık,
Bir nefeste benim için al,
Havasızlıktan öldürme beni,
Bulutlara, yıldızlara benim için de bak,
Susadım diyorsam,
Bir yudum su içmelisin,
Ben yorulduysam sen uyumalısın.
Ellerim sevilmek istiyor,
Saçlarım okşanmak istiyor,
Dudaklarım öpülmek istiyor,
Anlamalısın...
Ağaçların yeşili kalmadı,
Gökyüzünün mavisi yok,
Bu dağlar o dağlar degil,
Rüzgarında kekik kokusu yok.
Kim bu çaresiz adam?
Bu kan çanağı gözler kimin?
Kaç gecedir uykusu yok,
Gündüzü yok,
Gecesi yok,
Yok!
Yok!
Anladım...
Sensiz yaşanmaz bu dünyada,
İmkanı yok...
