Ay Gecenin Sarmaşığında

Ay Gecenin Sarmaşığında


Sevenin gecesi bitmek bilmez
Sevdası yoksa yanında…


O yokken kar yagar yatagıma, ısınamam.
Bir türlü olmayan sabaha ulaştığımda ise
Yüregime günes hic dogmaz…


Ay gecenin sarmaşıgında uyurken
Caresiz yüregim onunla hülyalanır.


Yüregimin karanlık kuytularında
Yasamaya mahkum ediyor sensizlik.


Ama bir gün;
Dolunayın içime akıttığı ışıkla
Dünyaya bir kez daha merhaba diyecek
Ve iste o zaman yeniden
İçimde onla dogmus olacagım…


Yoklugunda beklemelerim isyan,
Aldıgım nefesler sevdaydı.
Buz keserdi yüregim yokluğunda,
Yalnız gecenin öfkesi olurdum…


Simdi ;
Geri dönmüssün,
Neye yarar…


Yeniden yikmaya geldiysen dünyami
Hiç zorlama kendini...


O eski ben nerde!!!.


O yıllar önce yarali bıraktigin ben
Ay dolandıgında gecenin sarmaşığına
Yağmurla yarışırdım…


Sonunda aşkı yagmurdan ögrendim.
Bazen çisil çisil oldum,
Bazen saganak,
Bazen de ahmak ıslatan.


Yıkandı sevdam,
Durulandım…