Deniz ve Sen

Deniz ve Sen

deniz senin için çırpıyordu dalgalarını
ne hazin ki gözlerindeki ümitsizliğim dalgaları kırıyordu
deniz köpürdükçe köpürüyor,
saçının bir telinde fırtınalar kopuyordu
çocuksu bakışların bir kayayı parçalar gibi
parçalıyordu denizin enginliğini
denizse bıkmamıştı yine seni anlatıyordu ufukta bulutlara
ardından bulutlar eğiliyordu şehrin üzerine
denizin yerine senin için ağlıyordu
yıkanıyordu gecenin günahı
aydınlanıyordu şehrin sokakları
sen yine her şeyden habersiz mahur mahur bakıyordun göğe
nasılda aydınlanıyordu için güneşin çehresinde
içimde güneşler doğuyordu senin pencereden baktığın yerde
ümitlerim yeşeriyordu bahçeye ektiğin karanfillerde
oysa deniz anlamıyordu bunu
öfkeyle dalgalar gönderiyordu gözlerindeki sahilime