Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine

Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine

Savruk yillarin soldurdugu bedenime dokun
Yine masum hirslarini sevdanin ateşinde
yaktin,
şehirden bir çocuk sevdin yine
Ah! seni ona taşiyan çocuk ayaklarin
işte geliyorsun,
haylaz, vefali ellerin şehrin
dalgalarini okşuyor
Ah! seni ona taşiyan gözlerindeki susuzluk
şehirden bir çocuk sevdin yine...

Omuzuna astigin çantani görüyorum buradan.
Havai taragin, komik anahtarliklarin, yarim rujun, yoksul fihristinden her harften iki-üç isim, uçurumda sahipsiz birkaç tokan, gözyaşlarinla parçalanmiş mendillerin.

Yaktin masum hirslarini geliyorsun
oysa bir bilsen, seni ona taşiyan şehir
saçini bagladigin iple bile alay ediyor
Ah! bir bilsen herkes tetikte;
sense böyle hesapsiz, böyle sevinçle

Ah! bir bilsen
sadece güzelligin tutuyor acimasizligin
kapilarini

Yaktin masum hirslarini geliyorsun,
şehirden bir çocuk sevdin yine...