Merhaba Acılarım

merhaba acılarım diye
açtım gözlerimi dünyaya
acılarla dopdolu bir dünya
ve tanıştım acılarımla
bir dost gibi
nasılsınız dememe gerek yok
sanırım
bilioyrum acılarla dolusunuz
işte dotlarım;
acı ve kederim
endişe içinde daha da beterim
ağlamaklı gözyaşım
hep acılarla geçti çileli yaşım
ya kin ve nefretim
bir sevdaya hasretim
ya suskun ve püskünlüğüm
ya yaşama olan küskünlüğüm
boynu bukuk mutsuzluk içinde
günlerim geçiyor
umutsuzluk içinde
işte benim dostlarım acılarım!
sevmek mi, gülmek mi
neşelenmek mi
kahkahalar atmak mı
öylesine sırımsıklam olmuş
ve öylesine boğulmuşum ki sizlere
tüm yüreğimle..
tüm beynimle..
kopamıyorum ki sizlerden
bazen koparip atasım gelirdi
sizleri içimden
ama sanki
sevdalanmışçasına
bir tutuklu gibi
tutulmuşum içinizde
bırakmiyorsunuz ki yakamı
keşke tanışmasaydık diye
rahat ve huzur içinde
kendi halimde
küçük dünyamla başbaşa
bu ne kederli ve acılı kargaşa
sürükleniyor insanlar savaşa
barışa… barışa…
nasılsınız acılarım?
sizin de acılarınız var mı?
merhaba acılarım!
sizin de bir sevdanız var mı?
bir an olsun sizlere
hoşçakalın diyemiyorum
zaten diyemem ki
çünku tüm ruhumla yine
bir tutuklu gibiyim içinizde
öylesine birbirimize alışmışız ki..
sizleri unutmak mı!
hiç öyle şey olurmu!
eğer unutursam sizleri
acılar çarpsın beni
söz veriyorum sizlere acılarım
ölüme dek yaşayacağım sizinle
ölümsüz dünyada
buluşmamak dileğiyle
hoşçakalın
ölümlü dünyamın acıları