acı ve hüzün

Acımasız olan ne sensin ne de ben,
Bize gümüş tepsiyle sunulan hüzünlü bir hayat sadece
Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak sanırım.
İnsan yaşamın değerini
Yüzü ve kalbi güldüğünde anlıyor
Anlıyor ki ölüm sadece toprağa girmek değil
Ve nefesi kesilene kadar yaşadığı her şeyin
Gözlerinin önünden geçmesi değil.
Ölüm sensizliğin sadece yaşarken verilen cezası sevdiğim.

Seni bulduğumda sevgi anlam kazandı
Hiç tükenmedi içimde senin için yanan ateş
Ve ben o ateşle yanmayı,
Sırf seni sevmek olduğu için
Acı vermiş olsada
İnan bana çok sevdim.


Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak!
Dudaklarımda söyleyemediğim sana ait duyguları,
Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark edeceksin.
O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu.


Acı ve hüzün zaten adım benim.
Daha ne kadar acı çekebilirim?
Zaten uzaktan sevmek sadece niyetim.
Sen kimsin ben kimim boş ver bilinmesin


Sana düşlerden bir aşk yarattım
İçinde hep birlikte olacağımız.
Ama ne yazık
Her uyanışımızda bir birimizi yanımızda bulamayacağız.
Olsun, sevmek seni zaten yokluğunda da sevmekti.
Ve hiç şikayet etmedim


Ben sende anlam kazandım
Yanımda olamasan da,
Bakamasam da gözlerine...
Ahh o gözlerin!
Biliyorum yakacak bedenimi her gece..


Mutlu olduğumu sandığım vakitlerde
Hep bir hüzünsün zavallı yüreğimde
Ve hep bir eksiklik olacak ellerine hasret ellerimde.