:::::::::Aşkı İçin Savaşan Kız :::::::

Bir insan sevdiğini ne zaman anlar bu belki tartışılır, yada birini sevmek için karşılık almak gereklimidir?
Çok yakından tanıdığım birinin hikayesi bu. İsmi 'Bahar' ve yıllarca hep aşkın yalan olduğuna inanmış olan biri, taa ki o gün gelipte kendisi de farkında olmadan aşık olana dek. Bahar çevresindeki tanıdığı arkadaşlarına aşkın saçmalık oldugunu anlatarak geçirdi yıllarını. Hayatı hep eğitimine konsantre olarak geçmişti oysa birgün geldi ve Bahar da arkadaşlarını öyle iyi anlamaya başladı ki, öylece oturup çok gün geçirdi bana ne oldu diye düşünerek, ama işte olan olmuştu bir kere.

Hiç hayatı boyunca yapmadığı ve yapmam dediği birşey yaptı birgün, tanımadığı biri ile konuşmayı sohbet etmeyi kabul etti. Belki de hayatı boyunca düşünse aklının ucuna böyle birşeyi yapmayı getirmeyeceği birşeydi bu. Bahar tanmadığı bir adamla günlerce bıkmadan sıkılmadan sohbet edebiliyordu ve hatta o kişiyle buluşmayı ve o kişiye telefon numarasını vermeyi kabul edebiliyordu. Günlerce telefonlaştılar, bıkmadan günün çoğunluğunu onunla telefonda birbirleriyle geçirdiler. Bahar kendisine neler olduğunu bilmiyordu ama birşeylerin değiştiğinin farkına varmaya başlamıştı yavaş yavaş. O ilk buluşmadan sonra sadece telefonda konuşmak yetmiyordu artık Bahar'a, konuşmadıkları zamanlar da onu düşünmeye başlamıştı. Farkında bile olmadan aşık olmuştu! Birgün çok sevdiği bir arkadaşına sormuştu "Bana böyle şeyler oluyor bunun anlamı ne?" diye ve hiç aklına getirmediği bir cevap almıştı. "Sen hoşlanıyorsun ondaann" demişti arkadaşı. Ama Bahar inkar ediyordu, inkar ediyordu ama bir sorun vardı ki bütün inkar etmelerine rağmen bu hissettiklerine engel olamıyordu bir türlü. Sonunda kendisi de dayanamadı ve hem kendisine hemde ona itiraf etti. Artık bir çift olmuşlardı ve Bahar yıllarca hiç yaşamadığı mutluluğu hissediyordu. Onun yanında hayat bir başkaydı artık ve o kadar mutlu oluyordu ki onunla bütün herşeyi unutuyordu. O kadar çok sevmişti ki Bahar bu adamı bütün dünyası ona bağlıydı ve öylece yaşıyordu. Kendisi de dahil olmak üzere etrafındaki bütün herkes onun aska inanmıyor hallerine ve aşka karşı olan tavırlarına alışıktı ki yıllardır onun birgün aşık olup mutluluğu hissedebileceğini tahmin bile etmiyorlardı oysa Bahar aşık olmuştu. Sevdiği bu adamdan telefonuna gelen her mesajı tekrar tekrar okuyor konuşmalarını tekrar tekrar düşünüyor beraber yaptıklarını tekrar tekrar kendi kendine anlatıyordu. Neredeyse bu aşktan önceki bütün hayatını unutmuştu Bahar. Bu mutluluk fazla sürmedi yalnız, Bahar'ın ailesinin öğrenmesi gerekiyordu hayatındaki bu yeniliği artık ve Bahar anlattı. Aklının ucuna gelmeyecek bir tavırla karşı karşıya kalmıştı ve ne yapacağını bilmiyordu. Üstelik bu tepki ailesinden geliyordu ama sadece ailesini ikna çabalarında değil aynı zamanda sevdiği adamın kendisinden uzak durmamasının savaşını da verir olmuştu artık. Bir yandan ailesi diğer yandan ise sevdiği bir saniye düşünmeden canını bütün hayatını uğuruna feda edebileceği adam vardı. Bahar ortada sıkışıp kalmıştı ve yapabileceği tek şey dua etmek ve savaşından vazgeçmemekti. Bahar inandığı güvendiği bir şey varsa hep sonuna kadar savaş vermeye hazır bir kişiliğe sahipti inandıkları için, ve bu aşka da inanıyor ve güveniyordu. Ne olursa olsun vazgeçmek istemiyordu ve sonuna kadar gerekirse ömrünün son saniyesine kadar savaş verecekti. Şimdilerde hâlâ o savaşı veriyor ama uzun süredir de sevdiği bu adamla olan sorunları bir türlü halledemedi. Ailesiyle birşeyler yoluna girdi, şimdi ailesi Bahar'ın sevdiği bu adamın varlığına alışmaya çalışıyorlar, öyle ki bir gün kızlarının bir adamı sevip onunla bir hayat paylaşmayı isteyebileceğini hiç düşünmemişler. Bahar ise bekliyor ve dua ediyor sadece sevdiği adama olan ozlemini büyüterek her geçen gün. Çevresindeki sevdiği adam için bir tek laf etmeye calışan insanlara ağzının payını verip sevdiğine olan inancını ve güvenini belirterek. Bahar bir tek gün bile daha düşünmedi acaba bu adam beni sevmiyor mu diye. Çünkü Bahar sevdiği adamın da kendisini sevdiğine öyle emin ki, bunun tarifi yok. Bahar aşktan sevgiden anlamıyor olsa bile her ilişkide bazı sorunların olabileceğini biliyor ve sevdiği adamla birşeylerin toparlanıp düzeleceğinden emin ve dediği tek şey "Onu seviyorum, zamana ihtiyacı var anlıyorum ve biliyorum ki birgün gelecek herşey yoluna girecek." Şimdi böylesi sevginin üzerine ne denir ki?????