Bir Kelebeğin Öyküsü

BİR İLKBAHAR SABAHIYDI,GÜNEŞ PIRIL PIRIL ALTIN IŞIKLARINI YERYÜZÜNE YOLLUYORDU,BU IŞIĞI GÖREN KOZALARDAN O SABAH BEYAZ BİR KELEBEK ÇIKTIÇOK BÜYÜK VE TÜL GİBİ İNCE BEYAZ KANATLARI VARDI BİRDEN KENDİNİ ÇİÇEKLERİ BOL OLAN BİR BAHÇENİN İÇİNDE BULDU.ÖNCE KEŞİF UÇUŞUNA ÇIKIP BAHÇEYİ BİR DOLAŞTI.SONRA DİNLENMEK İÇİN KIRMIZI BİR GÜLÜN ÜSTÜNE KONDU.DİNLENİRKEN KANATLARINI DİKLEŞTİRİP BİRLEŞTİRMİŞTİ.ETRAFINA BAKTI,DOYASIYA YEŞİLLİĞİ SEYRETMEYE DALDI SAATLERCE.... DİNLENMİŞTİ.SONRA DOLAŞMAYA BAŞLADI.YAŞAMALIYDI,ÖNÜNDE UZUN BİR ZAMAN VARDI,AĞAÇLARA UÇTU,ÇİÇEKLERE KONDU.MUTLUYDU,ÖZGÜRDÜ,HERKEZ ONA BAKIP NE GÜZEL DİYORDU.AKŞAMA KADAR ÇİÇEKTEN ÇİÇEĞE,DALDAN DALA UÇUP DURDU. GÜNEŞ BATARKEN GARİP BİR HİS KAPLADI İÇİNİ,ARTIK ÖĞRENMİŞTİ. SADECE BİR GÜNLÜK OLAN ÖMRÜ BİTMİŞTİ.SON BİR KEZ ETRAFINA BAKTI BATAN GÜNEŞE DALDI,VE BİR DAHA HİÇ UYANMADI......