Düşler yalan mavi gerçek..

Bir dağın yamacında yapayalnız bir ağacım. Kışlarında mevsimlerin ne fırtınaları, donlarını ve ayazlarını yaşadım... Yazları kavrulup kuruyan otlar arasında ve susuz, kıraç toprakta nice susuzluklar , kavuran yaz sıcağında yandı bitevi yapraklarım.

Kuşlar yazları konuğum oldu dallarımda.Gece ve gündüz.. İnsanlar gölgeme sığındılar... Korudum, kolladım, barındırdım börtü-böceği dört mevsim.

Kıraç bir dağ yamacında yapayalnız, tek başına yaşayan ben bir ağacım. El vurmayın, bin yaranın acısı sızlıyor daha, şü lıymık kıymık olmuş bedenimde.
Ben bir garibçe ağacım. Hangi deli rüzgarlar taşıdı beni buraya, hangi fırtına...? Ve hangi kuş kanadında taşıdı beni..? Nasıl tutunmuşum bilmem ki, bu kuru kıraç toprağa..?

Boy vermişim, kök salmışım, düş kurmamışım, uzanmışım gökmaviye dal dal... Ve doğanın bütün gerçeklerini yaşamışım. Yapraklarım maviden almış yeşilini, bedenim rengini topraktan... Maviyle uyumuşum, maviyle uyanmışım... Yılları yıllara ulayarak...

Az çekmedim fırtınalardan... İnsanlardan çektiğim kadar... Kimileyin, celladın baltası elinde dallarıma sırnaşır odun diye... Kimileyin boranlara tutulur kırılırım binbir yerimden...

Bedenime bakınız, bin bıçağın izi var.... Yara bere içindeyim... Ya bir kalp, bir kalbin içinde ilanı aşkın tuvali... Yaralı yürek... Ya da bir ulağım sevgiliye gidecek... Ayaklarım varmış gibi... Dallarım sevdalarını sarmış gibi...

Ben bir dağ yamacı bozkırında, kuru kıraç toprakta tek başıma yaşayan bir ağacım. Mavidir özüm benim, mavidir sözüm benim, mavidir dünyam benim. Gökmavi yorganım, toprak ana döşeğim benim... Ay'a baş koyarım, Yıldızlardan sevdalı şarkılar dinlerim. Sizler bunları duymazsınız. Mehtabın aydınlığını emerim su diye.. Sizler bunları da bilmezsiniz. Ben düşlerin yalan mavisini değil, mavinin kendisini yaşarım.

Ben bir dağ yamacında, kuru kıraç toprakta yaşmak için tek başıma direnen bir ağacım.

Yalan düşler taşıyamam, mavi gerçeklik içinde.

sen sağol..