Uçan Karınca

Yık dünyayı, altını üstüne getir
Vur! Dökülsün yıldızlar mavi köpüğe.
Elin değmişken şu duvarları da toz ediver
Kara, kalın duvarları.
Ama ne fayda,
Gitti giden
Dönmez geri.
Boya göğü kızıla
Çevir ağaçların hepsini maviye
İkiye böl bu şehri.
Değil! Kastım sana değil güzel dünya
Ama?
Gitti giden
Dönmez geri...
Yahu tüm bunları yapacağına
Açaydın ufacık bir pencere yüreğine
Uçsun konsun diye en sessiz yere
Senin küçük uçan karıncan.
Bak bitti işte, oldu istediğin
Doldurdu küçük kanatları
Doldurdu küçük kalbini
Hem de durdu dünya yerinde
Döndü dünya yerinde.
Bak gök de mavi
Ama söz veremem kalır hep öyle diye
Sıkılırsa dizimde izlerken aynı durağan maviyi,
Sarı saçlım, mahmur gözlüm;
Boyarım bir gün sarıya, bir gün pembeye
Sıkılır, ertesi gün beyaza
pamuk ellerinin rengi.
Söyler bana boya siyaha,
Kaybolalım ikimiz karanlıkta
Bulurum ellerini boşlukta
ve kondururum duduklarına
Öpücüğümü kudakların en kirazına.