Bir şehidin annesine mektubu.

Ben artık bir Çanakkale şehidiyim anne!
Yaprakların yer yer döküldüğü puslu bir sonbahar gününde Çanakkale'ye göndermiştin ya beni, işte ben artık Çanakkale'nin bir şehidiyim anne.Sonbahar yaprakları gibi arkadışlarımla bir bir toprağa döküldük anne.Döküldük de Çanakkaleyi geçilmez yaptık anne.Sen şimdi köyümüzde melul ve mahzun beni bekliyorsun, babamı beklediğin gibi değil mi anne?
Bekliyorsun ama ben artık gelmeyeceğim ki anne.Yorgun akşam üstlerinde yollara bakacaksın,yolları bekleyeceksin "oğlum belki gelir" diye ama ben gelmeyeceğim ki anne.Seninle yıllardır babamın gelmesini beklemiştik binbir umutla değil mi anne? Ama gelmemişti işte. Babam da vatan topraklarının hiç bilmediğimiz bir köşesinde şehit olmuştu.Acımızı içimize gömmüştük,herkesin yaptığı gibi anne.Onun yerini ben almışken, beni de senin elinden bu savaş aldı anne.Ama üzülme,sevenler her yerde beraber anne. Bu savaş beni senin koynundan aldı,vatanımın koynuna attı anne.
Vatanımın koynu da senenki gibi sımsıcak anne.Vatanımın koynunda, senin senin koynunda olduğum kadar rahatım anne.
Çanakkale ovaları, binlerce asker gibi beni de bağrına bastı anne. Buralarda dizi dizi, bölük bölük yatıyoruz anne.Her güneşle doğuyor, her güneşle batıyoruz anne.Düşman ne ölümüzden ne dirimizden geçebildi anneÇanakkale'nin bayırları cesetlerimizle,denizleri kanlarımızla dolmuştu,dolmuştu da düşman korkmuştu bu manzaradan anne.Bütün bir dünya korkmuştu.Korkmuştu da Çankkale geçilmez olmuştu anne.
Ben Çanakkalede şehid oldum ama seni sürekli görüyorum anne.Her akşam üstü, ben yine gelmeyince yanaklarından süzülen göz yaşlarını görüyorum anne.Oyaşların düştüğü her karış vatan toprağıyım ben anne.
Oğlumun nerede yattığını bile bilmiyorum diye üzüldüğünü görüyorum ama üzülmene gerek yok ki!Çanakkale ovaları bizi misafir etti, biz onun misafiriyiz anne. Bu bayrağın dalgalandığı ,her yerde yatıyorum ben anne.Beni özlediğini ,yüzümü bir kez olsun görmek istediğini görüyorum,üzülüyorsun anne.Beni özlediğin zamanlar,çık kırlara,oradaki gelinciklere bir bak anne.O gilincikler benim, o gelincikler Türk askeridir anne! Renklerini kanımızdan alıyorlar ve dikkat et boyunları bükük büküktür anne.Gelincikler her bahar nasıl yeniden açıyorsa,biz de onlarla beraber bu vatan için ölüp yeniden diriliyoruz,vatanımızı koruyoruz anne.Gelemediğim her günün akşamında,yatağına yattığın zaman hıçkırıklarını duyuyorum anne.Yollardan gelip geçenden haber sorduğunu,hiçbir haber alamayınca,gök yüzüne bakıp bakıp göz yaşlarını içine akıttığını görüyorum anne.
Biliyorum ki,son nefesini verene kadar benden haber sorup duracaksın.Nasıl babamdan ümidini kesmemişsen,benden de kesmeyeceksin.Ama ben şehidim,ölmedim,yaşıyorum.Sadece dünyam değişti anne.Babamla biz seni her saat, her dakika görüyoruz,duyuyoruz anne.Yine de evladının acısını yüreğinin bir yerinde hala hissediyorsun,duyuyorum anne.
Tek başına oturuyorsun,tek başına yatıp kalkıyorsun,tek başına yiyip içiyorsun,ben aklına geldikçe her lokma boğazına takılıp kalıyor,yutamıyorsun"keşke bunlardan evladım da yeseydi"diyorsun,duyuyorum anne.
Lanetler yağdırıyorsun bazan düşmanın topuna tüfeğine,bir hamlede bütün dünyüyı yerlebir etmek,bütün düşmanları ortadan kaldırmak istiyorsun,ama onlar da birer ana kuzusuydu deyip düşmanıma bile acıyorsun anne.Vatan yolunda tek bir kurşunun kurbanı oldum anne.Tek bir kurşun aldı götürdü beni dünyadan,umutlarımdan,hayallerimden ve senden anne.Tek bir kurşun,beni senden aldı babama götürdü.Babamla biz hep birlikteyiz anne.Nerede öldüğünü bilmiyorduk babamın.Aslında babam vatanımız için her tarafta ölmüş anne.Burada nereye baksam babamı görüyorum, bütün şehitlerin içinde dokuz kurşun yarasından tanıyorum onu. Gururlanıyorum onunla, ve başım bir kat daha göklere eriyor anne.Beni bu dünyadan ayıran göğsümdeki bir adet kurşunu, şehitliğimin nişanı olarak saklıyorum, sonsuza kadar da saklayacağım anne. Kendi ellerinle ördüğün, hatta kendi ellerinle giydirdiğin çoraplarım bile ayağımda hala duruyor,onları her gördüğümde aklıma geliyorsun ve işte ozaman ayrılığına dayanamıyor ve ağlıyorum anne. Hasretime dayanamadığın zamanlar, bir avuç toprak al eline,o toprağı öpüp kokla anne. Vatanamın her karış toprağında artık ben varım anne.Ben bir Çanakkale şehidi olarak vatanımın her karış toprağında yaşıyorum anne.Al bayrağımı yükseklerin en yükseğine taşıyorum anne.Bir sının boyuna bir babamın yanına, üzüldüğünü görünce de senin yanına koşuyorum anne. Ben bir Çanakkale şehidiyim anne. Biliyorsun şehitler ölmez, çağlar boyunca meleklerle yaşar anne. Şehitler ölmez ama Çanakkale şehitleri hiç ölmez değil mi anne? Hakkını helal et ve benim için ağlama anne.