Erkek:'Seninle çıkmaktan bıktım.Artık buna bir son verelim.'
Kadın:'Ayrılmak istediğini hiç fark ettirmemiştin, şaşırdım! '
Erkek:'Seninle olan herşey çok güzeldi ve hep öyle kalacak.'
Kadın:'Gitmek istiyorsan; elimden hiç bir şey gelmez. Nerede yanlış yaptım acaba, sorun neydi?
Erkek:'Sorun herkesin kendince bir dünyası ve yaşantısının olmasıydı.'
Kadın:'Bu her insanda aynıdır zaten.Ayrı uğraşlar ayrı zevkler ayrı evler.'
Erkek:'Neden de bu zaten.Ayrı evler.'
Kadın:'Biraz açar mısın? Anlayamadım'
Erkek:'Ayrı evlerde yaşıyoruz bunu kast ettim.'
Kadın:'Ehhhhhhh yani olması gereken bu.'
Erkek:'Hayır olması gereken bu değil.
Kadın:'Saçmalıyorsun ailemi bırakıp yanına taşınamam ya! Hangi ülkede yaşadığımızın farkında mısın?
Erkek:'Elbette farkındayım.Yanıma taşınmanı istiyor olmam normal.
Kadın:'Haklısın yanında olmamı istemen doğal ancak dediğin gibi sanırım ayrılmalıyız.Seninle aynı çatı altında bulunamam.'
Erkek:'Beni hayel kırıklığına uğrattın.Aynı evi paylaşmak istemeyeceğin aklımdan geçmemişti.
Kadın:'Gitmeliyim geciktim.Evde işlerim var. Merak ederler.
Erkek:'Konuyu değiştirmekte üstüne yok
Kadın:'Peki ayrılma kararına saygı duyuyorum.
Erkek:'Öyle birşey dediğimi hatırlamıyorum.
Kadın:'Bugün aklın başında mı? Buluştuğumuz andan beri ayrılıktan bahsediyorsun.Kabül etmeyeceğim önerilerden konuşuyorsun.
Erkek:'Hayatım aynı evi paylaşmak istediğimden ne anladın sen ALLAH aşkına.'
Kadın:'Aklım karıştı.Şeyyyyyyy beeeeeeeeeennnnnnnn.'
Erkek:'Her sabah yanımda uyanır mısın.
Kadın:'Olmaz demiştim sanırım sana.Kırıcı oluyorsun.
Erkek:'Öffffffff yaaaaaaaaaaaaaa...Ne kadar da zormuş bunları konuşmak.
Kadın:'Tamam daha anlayışlı insanı bul.Mutlu olursun.'
Erkek:'Ne çok konuşuyorsun.
Kadın:'Demek çenem düşük öyle mi?
Erkek:'Ya bir sus ya hem dırdırcı hem de anlayışsızsın.
Kadın:'Bunları söylemek için yıllardır neden bekledin.Sıkıntın başladığında ayrılalım diyebilirdin.
Erkek:'Saçmalama ya anlayışsızsın.Evlenelim diyordum bir türlü susmadın ki söyleyeyim.
Kadın:'Ne, ne, ne? Aman ALLAH ım