Yaşayarak Öğrenmek

>Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkanına
>girmiş. Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş. Bakkal da Napolyon’u
>müsait bir yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da ‘Az evvel biri
>koşarak şu tarafa kaçtı.’ diye savuşturmuş. Nihayet biraz sonra Napolyon’un
>muhafızları yetişmişler. Bakkal ömründe bir daha karşılaşamayacağı
>Napolyon’a sormuş: ‘Efendim, af buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli
>burun buruna gelmek nasıl bir duygu?’ Napolyon birden öfkelenmiş. ‘Sen kim
>oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun?’ diye
>bağırmış. Hemen askerlerine, adamcağızı kurşuna
>dizmelerini emretmiş. Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşısına
>dizilmişler. Mermiler namlulara sürülmüş, artık ‘ateş’ emri verilecek...
>Adamcağız içinden ‘Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin diye
>düşünürken, arkadan bir çift el uzanmış, gözündeki bağı açmış. Karşısında
>Napolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış Napolyon: ‘İşte böyle bir duygu!’
>Yaşayarak öğrenmek, bedeli en yüksek öğrenme biçimidir.

anlatılmaz yaşanır.cümleside tam buna göre herhalde..tşkler....

ewet aynen öle:) rica ederim

çok güzel ve çok doğru...sağol..

Başına geldimi böle buna benzer bi olay

gelmedi ama eğer yaşasaydım böyle bişeyi kesin karşımdaki kişinin cevabını duyamadan kalpten ölüp giderdim...:):)

:):):) yok ölümle ilgili olması şart diil bu konuyla ilgili bişey geçtimi başından

buna yakın olarak başıma gelen ve aklıma gelen tek şey aşkı yaşayana kadar inanmıyo olmamdı...yaşadım ,nasıl bişey olduğunu öğrendim ,o ne kadar darbe vursa da peşindeyim.bidaha bırakmam..

:) haklısın darbe vurur ama bırakmak istemez insan

istesen de bırakamıyosun.güzel anları hatırlamak bitiriyo adamı, unutturmuyolar hiçbişeyi....

güzel ders vermiş

Alıntı:
skinner_pavlov :
istesen de bırakamıyosun.güzel anları hatırlamak bitiriyo adamı, unutturmuyolar hiçbişeyi....

çok doğru sölüyosun katılıyorum sana