En gerçek ask

Günün birinde bir çölde iki kum tanesi karşılaşmış ve birbirlerini çok
sevmişler uzun bir süre çok yakın olmuşlar. Birbirlerini yanlarında,
canlarında olarak sevmeyi öğrenmişler. Derken bir rüzgar çıkmış kum
tanelerinden biri yerinde kalırken diğeri biraz uzağa savrulmuş. Çok
uzak değillermiş ama yinede göremiyorlarmış birbirlerini. Sevgileri hiç
azalmamış yine sevmeye devam etmişler. Birbirlerine ulaştırabildikleri
sesleriyle, haberleriyle yaşıyorlarmış ve artık görmeden seslerinde
sevmeyi öğrenmişler.
Bir gün biri diğerine "sevdamız sonsuza erişmesi için aynı anda bir
dilek dileyelim" demiş. Ikisi de aynı anda bir dilekte bulunmuşlar ve
tam o sırada bir fırtına çıkmış. Bu kavuşmamız, sevdamızın sonsuza dek
sürmesi olabilir diye ikisi de kendilerini fırtınaya bırakmışlar.
Gözlerini kapayıp fırtına dindiğinde sevdalarının yanı başında olmuş
olmayı arzulamışlar. Fırtına o kadar kuvvetliymiş ki o güne kadar
yıllarca yerlerinden kıpırdamayan kumlar bile başka yerlere
savruluyorlarmış.
Fırtına günlerce sürmüş kum taneleri de oradan oraya savrulup durmuşlar.
Ikisini de bir sabırsızlık sarmış. Fırtına durmuyor aksine artıyormuş.
Fırtına dinmek bilmedikçe onlarda sabırla sevmeği öğrenmişler. Günler
geçmiş sonunda fırtına durmuş gözlerini açtıklarında ikisi de başka
alemlerde bulmuşlar kendilerini. Bu fırtınanın onları birleştireceğine
o kadar inanmışlar ki birbirlerini yanlarında bulamayınca yüreklerinde
derin bir acı hissetmişler ve acıyla sevmeği öğrenmişler. Kendilerine
birazcık geldiklerinde ikisi de bu fırtınayla başka başka yerlere
savrulduklarını anlamışlar. Biran ölmek istemişler ama sonra
birbirlerini hiç görmeden,mesafelere, engellere rağmen sevmeği
öğrenmişler. "Eskisi gibi bağırsakta sesimiz ulaşmaz ki birbirimize"
demişler. Ikisi de yeni yerlerinde kimseyle konuşmamışlar ve yıllarca
hep susmuşlar. Hep yeni bir fırtına ümidiyle birbirlerine ihanet
etmeden beklemişler. Böylece umutla sevmeyi öğrenmişler. Yıllar geçmiş ama
sevgileri hiç geçmemiş.
Birbirlerinden hep umutlu olarak yaşamışlar. Bir gün ikisi de
birbirlerinden habersiz aynı anda gözlerini kapamışlar ve kavuşmak için
yeniden fırtına çıkmasını dilemişler. Beklemişler beklemişler ama
fırtına bir türlü çıkmamış. Kendilerini tüm benlikleriyle fırtınaya
bırakmak için oldukları yerde dönmüş durmuşlar ama hepsi nafile küçük
bir rüzgar bile çıkmamış. Sonunda durmuşlar ve gözlerini açmışlar.
Sevdiklerinin, sevdalarının, yıllarca beklediklerinin tam karşısında
durduklarını görmüşler ve hemen ikisi de yıllar önce diledikleri dileği

anımsamışlar.
Dilek şöyleymiş "Allah'ım bizi birbirimize her şeyiyle sevmeği
öğrendiğimizde kavuştur. Öğle kavuştur ki sevdamız sonsuza erişsin."
Sonunda anlamışlar ki birbirlerinden çok uzaklarda geçirdiklerini
sandıkları yılları aslında birbir yanı başlarında geçirmişler.
Dileklerinin kabul olması için yılların geçmesi gerektiğini öğrenmişler
çünkü onlar sevmeği her şeyiyle öğrenmeği dilemişler.

Dilekleri kabul olmuş umutla, sabırla, acıyla, yakında, uzakta...her
şeyiyle sevmeği öğrenip birbirlerine kavuşmuşlar. Sevmeği bildikten sonra mesafeler, acılar, yıllar, aylar...asla sevdayı
söndürmez ama sevmeği bilmedikten sonra yanı başında ki sevdiğini bile

kız arkadasım la 6 aydır beraberiz ve sürekli karsımıza engeller cıkıyo teyzeleri annesi bu bahsettğim kişiler deirci parcası serseri aklınıza gelecek vb gibi işte aradaki mesafeler de bu olanları tetkliyor bundna bi kaç gün önce kız arakdasımın abisi evi terk etmiş ti satlerce günlerce hatta haftalarca bunu ardım ve kimse nereye gitti ne halde bilemiyodu sonradan aklıma bi fikir geldi msn diye bi cılgınlık var burdan deniyelim sansımızı bunu bi kız olarak ekldim ve kendisine aşık olduğumu soyledim ve ilk günler süpeli bakıyodu ailesinden birisiyim diye ama neden se son günlerde iyice daralmıştı sanırım artık buluşalım edim ve kabul etti tamama dres ver dedim burdan olmaz dedi ve tel istedi benim aklım karıstı tel veremzdim aradığında olay anlaşılacaktı neyse tel olatını bi kenara bıraktık ve bu adresi verdi düşündüm taşındım v kız arakdasıma abini buldum ve saan getiricem söz veriyorum dedimbu başta pek inanmadı ama ben yaptım. bunu almaya gittim yaklaşık 3 saatlik bi yoldu ama ben süratliydim o şekilde 3 saat neyse gittim beni görünce şaşırdı ne işin vr falan konuştuk ailesini anlattım perişan oldukların soyledim ve geri götüreceğimi söyledim tamam dedi ama nası gidicem dedi cakiniyorum utanıyorum falan dedi ama gel gidelim bunlar bahsedilmeyecek bile dedim aynı hayatına devam edeceksin sen dedim kabul etti ve geldim eve girdiğimizde ammeside babasıda göz yaşları içinde sarıldılar ve babası sunu dedi benim bi tek oğlum vardı şimdi iki tane oldu artık sende benim bi oğlumsun dedi amaannesinden cıt yok tanıdı beni ve onun için hi bişey demdi yemek falan yedikten sonra sohebt koyulaştı yaş falan sorulmaya başladı 20 falan dedim ole bole evliliğe dayandı askerlik faland erken dedim askerlikten sonra kısmetse evlenicem kişi zaten beklemede dedim o anda annesini bi öksürük benim kızı bi gülümseme aldı ben kendimi zor tutum abiside biliyo işallah işallah dedi arkandayım her zmana dedi babası yine anlamadı ama annesi her şeyin farkındayıdı neyse akşama kadar takıldım orda ve teyzelerini bekledim ama gelmediler sanırım haber verilmişti benim getireceğim ve hepsi evden uzaklaşımıştı cünki zamanında ben bi demirci parcasımı bi serserimi aklınıza ne gelicekse hepsi oldum atılmayan ifitira kalmadı ama gelmediler akşam dönüşte babası telefon verdi ve ne zmana gelirsen kapım acık dedi kızın annesi senle biraz yürüyelim dedi tamam edim ve yürümeye başladık ve aynene sunları soyledi

senden özür dilerim bizim sana demediğimiz kalmadı amasenin bu yaptığın iyiliği kimse yapmadı bize dedi belksen olmasan yavrum yanımda olmayacaktı dedi özür dilerim ve artık sende benim bi oğlumsun artık istediğin zaman gel seze karışmayacağım hatta istanbula bile götüre bilirsin dedi cünkiartık sana güveniyorum sen iyi bi terbiye almış birisisin bunu bü gün anladım gec kaldıysam bağışla dedi ve ben lafa girdim insanları tanımadan bilmeden harcamak kolay dir dedim ama özür dilemeniz yeterlidir insan ların hatalarını bilmeleri iyi bişeydir ama sunu hayatımda hiç bizaman unutmıcam o demirci parcası lafını aklımdan hiç çıkmıyo çünbki dedim ve arabaya bindim dönüşte babası cebime 100 ytl sıkıştırı bu ne dedm benzin parası dedi ben bunu para için yapmadım dedim sıkıntınıza dayanamadım bnun için yaptım ve hiç bi karsılık beklemedim dedim yanlış anlama dediler ve senni aldığın terbiyeyi anladık dediler sende bizim bi oğlumussun artık dedi ve sana cep haşlığı veriyorum yksa kabul etmiyomusun dedi ben tabi kırmamak için aldım sakın yanlış anlamayın arakdaslar benim ne o 100 ytl ye ihtiyacım var nede o gicen benzin parasına zaten onları ordada konuştuk ben onların sandığı gibi bi demirci parcası değil aksine orda çalışmayı seven bi fabrikatör oğluyum ben o koltukta oturmayıda sece bilirdim ama o calışma o çalışanlar arasındaki muhabbet tabiki ben onlkar akdar yorulmuyorum ama işi tam öğrenmeden o koltupğa oturmakta ordakilere saygısızlık lurdu onun için her kese su fabrikadar iş ciyim diyorum halbuki alıştığım yer babamın neyse akşam eve dönerken telefonuma bu msj geliyo

sen varya bitanesin benim için her zana her şeyi yapacağını soylerdin ama ben inanmazdım işte bu gün ona tamamne inanıyorum senin için canımı bile verirm derdin onada inanmıyodum ama sen yaparsın sakın yapam onu tamammı seni seviyorum bitanem bu arada babam hala senden bahsediyo teşke benim damadım olsaydı diye

bukadar arakdaslar bunu neden ve ya nicin yazdım bilmiyorum belkide anlatmak istedim cünki hala birisiyle konuşamadım dertleşemedim sizinle dertleştik işte şimdiden teşekkürler

Gerçekten harika olmuş canlarım ellerinize sağlık başta uzun geldi ama okudukça açıldı