Türkün Asaleti

Bu okuyup da çok etkilendiğim bölümü imzama da koydum ya, yine de konu olarak da açayım dedim. Hepinizle paylaşmak istiyorum.
…
Yakınlardaki yaralıları sürükleyerek siperlere alabilmişlerdi. Ama uzaktakilere ulaşmak, onlara yardım etmek imkansızdı. Aydınlatma fişekleri yüzünden her hareket görülüyor, biri bir yaralıya yardım için siper dışına çıkmaya yeltense, yüzlerce tüfek birden patlıyordu. İki yan da daha yeni kaybettikleri silah arkadaşının acısı yüzünden birbirinden ölesiye nefret etmekteydi. Savaşın ikinci gününde oldukları için duygular çok keskindi.

Anzak siperlerine yakın bir yerde kalmış yaralı bir Anzak subayı sızlanıyor, ağlıyor, bağırarak yardım istiyordu.

Savaştan daha yıpratıcı bir gece geçirtmekteydiler. Bu yakarışa dayanmak çok zordu. Yaralının sesi gittikçe kısılıyor ama kesilmiyordu.

Ay ve yıldız ışığında, karşıdaki Türk siperinden bir tüfeğin ucuna takılmış bir beyaz gömleğin sallandığı fark edildi. En yakın Anzak siperindeki subay ve askerler dikkat kesildiler. Bu olayın anlamı neydi? Türkler durup dururken teslim mi oluyorlardı? Tüfekleri kurup beklediler. Uzun boylu bir Türk askeri siperden çıktı. Silahı yoktu. Silahsız olduğu anlaşılsın diye siperin önünde çekinmeden bir an öylece durdu. Sonra sesin geldiği yana doğru cesetlere basmamak için yavaş yavaş yürüdü. Eğildi, yaralı Anzak subayını kucağına aldı.

Anzaklar tüfeklerini doğrulttular. Subayı kendi siperine götürmeye kalkışırsa vuracaklardı.

Hayır!

Onların siperlerine doğru yürümeye başladı. Türkün ne yapmak istediğini anlamışlardı. Heyecandan, saygıdan solukları kesildi.

Türk askeri yaralı subayı usulca siperin önüne bıraktı. Anzakların dilleri tutulmuştu. Bir teşekkür bile edemediler. Asker telaş etmeden siperine döndü. Yaralı subayı yavaşça sipere aldılar.

Günlerce bu olay konuşulacak, İngiliz propagandası sarsılmaya, Anzakların Türklere bakışı değişmeye başlayacaktı.
…

Diriliş / Turgut Özakman

Gerçekten tüyler ürpertici. Buradaki kıssayı herkez anlamayabilir. Oradaymış o anı yaşıyormuş gibi bakmak gerekiyor olaya.

Konuyu Teşkilat-ı Esasiye'ye taşıyorum.

Diriliş'i daha ilk çıktığı zamanlarda alıp okudum. Kitaplığıma koyduğum nadir kitaplardan biridir. Şu Çılgın Türkler gibi... Bu kitapları herkesin okumasını tavsiye ederim.

Öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim. Sabahattin E. çok haklısın, bu iki kitabın herkesin elinde olması gerek bence de. Şu Çılgın Türkler de harikadır, bunları okumak sabır ve cesaret gerektirir diyebilirim. Tabi bu harikalık Kurtuluş Savaşı'nın üstün ruhundan ve Turgut Özakman'ın eşsiz anlatımından kaynaklanıyor.

Diriliş'i ben de ilk çıktığında okumak isterdim ancak ÖSS, öğrencilere başka bir uğraş için fırsat tanımıyor malesef. Neyse, tercihleri falan atlattık da ben de fırsat bulup okumaya başladım..