sensizlik

Ayrılık öğle bir şeydir ki; elin ayağın tutmaz sanki önceden tek başına hiç birşey yapamıyormuş, sadece seni o tamamlıyormuş gibi hissedersin. Bir müzik dinlersin, alır götürür seni onun yanına,
onunlasındır artık, belki bi söz, belki bir an aklına gelir
ilk önce gülümser sonra için acır.
İlk başta onsuz olmaya alışmak zor gelir.Onu görmek istersin, fakat o yoktur.
Belki bi başkasıyla, belki de çok uzaklardadır. Çaresiz alışmak zorundasındır. Yokluğu içine işleyen bir yaradır, ne yapsanda o yara kapanmaz, yaşadıkça, gördükçe yeni insanlar tanıdıkça onun gibisini bulmak zor gelir
Çünkü ilk kez birine aşık olmuş ve onu kaybetmişsindir
İçinde bitip tükenmek bilmeyen yokluğunun acısı gün geçtikçe azalır ama tamamen yok edemezsin. Unutmaya çalıştıkça hep o gelir aklına kelimelerin hep onun adıyla başlar hep onun adıyla biter anlatmaktan bıkmazsın; anlatırken onu tekrar içinde yaşar mutlu olursun.
Fakat bir bakarsın etrafına o artık arkada çok geride kalmıştır.
Zamanı gelmeden kopamazsın onunla geçen anılarından; ama zamanı gelir bir bakmışsın onunla geçen anıların sayısı hafızanda azalmıştır.Hatırlamak isteyipte hatırlayamazsın her anı, her günü....
Her son yeni bir başlangıçtır her zaman önünde yaşayacağın uzun günler olucak ve sen yeniden başlayacaksın hayata daha sıkı sarılarak... Kendini korumasını öğrenmişsindir artık
Kimse seni bozguna uğratamayacaktır.
Çünkü yere her zamankinden daha sağlam basmayı öğrenmişsindir