Peygamberimizin Mekke Pazarında Kayboluşu

> 1 <

UzMaN_CaVuS
Na sar et méne o'lur

Albay

428 ileti

Yer: Canada Toronto
İş: UzMaN_CaVuS
Kayıt: 30-12-2008 15:18

[+][+3][+5]

Saygınlık 6

[-]

Kırık Link Bildir! #327395 12-01-2009 23:34 GMT-1 saat

Peygamberimiz 1 haftalık bebek iken Halime adlı bir sütanneye veril-mişti.Aradan yıllar geçmiş,sevgili Muhammed'imiz dört yaşını bitirmiş,beş yaşına girmişti.

Sütannesi Halime artık onu Mekke'ye annesi ile dedesine teslim etmek üzere getiriyordu.Bu iş Halime için kolay olmuyordu.Çünkü yıllardır onu kendi cocukla-rından bile ayırt etmemiş büyütmüş ve sevmişti.Ona cok alışmıştı.Böyle düşünceli,gölgeliklerde dinlenerek,yanlarındaki yiyeceklerden yiyerek yol alıyor-lardı.

Nihayet akşama dogru Mekke'ye vardılar.Dar sokaklardan gecip şehrin meydan verine indiler.Burası Mekke'nin pazar meydanıydı ve o gün pazar kurulmuştu,cok kalabalıktı.Yaylanın o tenha hayatından sonra şehrin kalabalıgı onları sıkıyordu.Üzeri eşya yüklü develer konup kalkıyor,alıcılarla satıcılar birbirine karısıyordu.İşte bu baş döndürücü kalabalıkta sütanne Halime,degerli emaneti sevgili Muhammed'i kaybetti.

Sevgili Muhammed'imiz üzerine binmiş oldugu beyaz eşekle birlikte kalabalıgın arasında görünmez olmuştu.Halime adını söyleyerek seslendi,saga sola koşuşup yüksekce yerlere cıkarak onu görmeye calıstı.Fakat bosunaydı,sesi,kalabalıgın gürültüsü içinde kaybolup gidiyordu.

Büyük bir korkuya kapıldı.Akşam karanlıgı çöküyor,pazar yeri tenhalaşıyordu fakat hala onu bulamamıstı.Hıçkıra hıçkıra aglıyordu.Onu yıllarca degerli bir emanet olarak korumuş öz evladından cok üzerine titremişti.Şimdi ise tüm emekleri bosunamı gidecekti.Halime deliye dönmüştü.

Onu kendi basına aramakla bulamayacagını anlayınca hemen Abdulmuttalib'in evinin yolunu tuttu.Kendisini içeri aldılar.Biraz sonra Abdulmuttalib eve geldi.Halime'yi görünce telaşlandı:

-Hayrola, dedi.Bu vakitte burada ne arıyorsun?hani torunum nerede, onu getirmedinmi yoksa?

Halime:
-Merak etmeyin üzülmeyin efendim, dedi.

Halime kendi korkusunu ve üzüntüsünü unutmus yaşlı dedeyi teselli etmeye calısıyordu:

-O da benimle beraber geldi fakat pazar yerinde onu kaybettim.Çok aradım bulamadım size haber vermeyi uygun buldum.

Abdulmuttalib hemen koştu ogullarına ve diger akrabalarına haber verdi.Çok gecmeden bütün akrabalar Mekke sokaklarına dagılarak Muhammed'imizi aramaya basladılar.Karanlık iyice çökmüştü.Üstelik cogu kimse onu tanımıyordu cünkü 5 yıldır süttanesinin yanındaydı.Gerci arada bi Mekke'ye gelmişlerdi ama bunlar kısa süren ziyaretlerdi ve pek fazla kimseylede görüşmemişti.

Bütün aramalar boşa cıkıyordu.Halime bir süre sonra üzerine bindikleri merkebi boş olarak gördü.Kaybettiginde sevgili Muhammed onun üzerindeydi.Nereye gitmişti şimdi neredeydi acaba?Halime ile Amine, iki sevgili anne her gördüklerine onu soruyorlardı:

-Acaba Muhammed'i gördünüz mü ?

Belki görmüşlerdi ama onu tanımıyorlardı ki..Mekke'nin sokakları onu yutmuştu sanki.Bulma ümitleri gittikce tükeniyordu.Kadınlar ve erkek akrabalarından bazıları evlerine döndüler.

-Aramak boşuna, belki kendi kendine cıkıp gelir,dediler.

Dede Abdulmuttalib'le beraber olanlar aramaktan vazgecmiyorlardı.Gece yarısı olmuştu.Kabe'nin önünden geciyorlardı ki Abdulmuttalib hayretle Kabe'nin kapısına bakıp kaldı.Elini kemerindeki anahtarlıga attı, anahtar oradaydı..Ondan başka kimsede bu anahtar yoktu, kimse Kabe'yi acıp kapayamazdı.Her defasında kapının kilitlenmiş olup olmadıgını kontrol etmeden de Kabe'den ayrılmazdı.

Acaba kapıyı kim açmış olabilirdi?İçeride kocaman mumlar vardı.Mumları her akşam yakardı, onun için onların yanıyor olması normaldi.

Abdulmuttalib, içeride birisinin oldugu hissi ile ilerledi.Gözleri hayretle acıldı..Biraz ilerde, mumların aydınlattıgı taş döşemelerin üstünde bir cocuk yatıyordu.Abdulmuttalib cabucak yaklaştı, torununu tanıdı ve yanındakilere seslendi:

-Onu bulduk.Muhammed burada! Sana şükürler olsun Allah'ım!

Amcası onu kucagına aldı, Muhammed uyanmıştı.nları görünce oda cok sevindi.Kabe'nin önünden gecmeseler demek ki onu sabaha kadar bulamayacaklardı.

Abdulmuttalib'in şaşkınlıgı geçmişti.Muhammed son gördügünden beri ne kadar büyümüş degişmişti.Ona sordu:
-Sen kimsin ?
-Ben,Abdulmuttalib oglu Abdullah'ın ogluyum! dedi.

Dede sevinçle bagırdı:
-Abdulmuttalib sana kurban olsun yavrum!Sevgili Muhammedim!Onu defalarca öptü,kokladı.

Amcası:
-Buraya nasıl geldin? diye sordu.
Muhammed:
-Pazar yerinde merkepten indim, sonra birden merkebi kaybettim, dedi.Merkebi ararken de kendim kayboldum.Sonra yolum buraya düştü, burasının Allah'ın evinin oldugunu biliyordum.Burada emniyette olurum diye, geceyi burada gecirmeye karar verdim.Gündüz nasıl olsa siz beni bulurdunuz ya da ben sizi bulurdum.

-Haydi! dedi Abdulmuttalib, yürüyün eve gidelim , müjdeyi verelim.

Kapıya yaklaştılar.İçeridekiler gelen üç kişiyi farketmişlerdi.Abdulmuttalib:
-Bulduk! Bulduk! diye bagırıyordu.

Kadınların yanında kalmış olan amca Ebu Talip:
-Muhammed geliyor, Muhammed geliyor! diye koştu.Onu kucagına aldı:
-Sevgili yenegim, amcan yoluna feda olsun? diyordu.
Abdulmuttalib:
-Haydi dedi ona yiyecek bir şeyler hazırlayın acıkmıştır yavrucugum.

Muhammedimiz yemegini iştahla yerken, Abdulmuttalib ev halkına onu nasıl buldugunu anlatıyordu.Avin içi bayram havasına dönmüştü.Neden sonra Abdulmuttalib Halime'ye döndü:

-Hayrola Halime.Geldiginize cok sevindik fakat dogrusu sizi bu saatte beklemiyorduk.Son görüşmemizde ısrarla onun bir süre daha yanınızda kalmasını istemiştiniz.Yoksa önemli birşeymi oldu?

-Hayır dedi Halime.Vallahi onu her zaman yanımızda alıkoymak isteriz fakat o o kadar akıllı ve güzel huylu akranlarından üstün ki her zaman dikkatleri üstüne cekiyor.Ona bir fenalık gelmesinden korkuyoruz.Bu derece kıymetli emaneti daha fazla koruyamayacagımızı düşünerek onu size teslim etmeye geldik.

Amine de onu dünyaya getirirken gördüğü olaganüstü kolaylıkları anlattı.iki kadın, onun fevkalade bir cocuk oldugu kanaatindeydi.Fakat Abdulmuttalib mutlaka daha başka bir olay olmuş olmalı diye düşünüyordu:
-Haydi Halime dedi cıkar agzındaki baklayı da anlat!Artık üzülecek bir şey yok sag salim yanımızdasınız.

Halime olanları anlattı; kırda koyunları otlatırken, iki yabancının gelip onun kalbini temizlemiş olduklarını söyledi.Durum acıklanmıştı.
Abdulmuttalib iki tanu sütlü deveyi yovruları ile birlikte Halime'ye hediye etti.Bir kese dolusuda para verdi.
Halime, Peygamberimiz'in Peygamber oluşundan sonra da ara sıra ziyeretine gelmiş ve ondan " annecigim " sözünü işitmiş ve ikramlar görmüştür.

Kendi emegimle yazdım alıntı degildir.
KAYNAK: BEYZA TEYZE'DEN HİKAYELER-BEYZA BİLGİN

Allah razı olsun

Bunu ilk beğenen siz olun

Hata Oluştu

Forumlar / Dini Bölüm / Dini Hikayeler

UzMaN_CaVuSNa sar et méne o'lur

UzMaN_CaVuS
Na sar et méne o'lur