Kar Taneleri

Bir kis sabahi sokakta üzerime lapa lapa yagan kari seyrederdim.
Ne güzelde birbirlerine carpmadan, birbirlerine dokunmadan yollarina devam ediyorlardi.
Keske ben de o kar taneleri gibi hic kimseye catismadan, ne kendimi ne baskasini bozmadan hayat yoluma devam edebilseydim.
Ne güzelde yumusak yumusak bir sefkaatli ana eli gibi ellerime düserlerdi.
Keske benim huyum da bu kar taneleri gibi yumusacik olsaydi ve herkesle iyi anlasabilseydim.
Ne güzelde tüm sehri bembeyaza büründürüyorlardi...
Keske benim kalbim de tüm günahlarin kirliginden temizlenmis, berrakligiyla bana bakanlara o güzelligi sacip, onlari da huzurlu edebilseydim.
Ne de güzel kar taneleri birbirlerne yapistirildiginda hic karsi gelmeden birbirlerini kabul edip, uyum sagliyorlar.
Keske ben de herkes ile hic karsi gelmeden uyum saglayabilseydim.
Ne güzelde birbirlerinden ayrilirken birbirlerini siki tutmaya calisip peslerinden aglamiyorlardi.
Keske ben de baglandigim kisileri Allah (cc) benden ayirdigi zaman bu kar taneleri gibi üzülmeyip, Allah tan geldi deyip aglamasaydim.
Ne güzel kar yagdiginda cocuktan yaslisina herkes sevinir ve disarda onunla oynayarak mutlu olabiliyorlardi.
Keske bende öylebir insan olailseydim ki, cevremdekilerin hepsini mutluedebilseydim.
Hay Allah im!
Ben Senin yagdirdigin kar taneleri gibi bile olamamisim.
Nasil ben bunu yilarca fark edememisim?
Kendimihep kar tanelerinden cok daha üstün, sanki onlarin üzerinde hakimiyetim varmis gibi düsünürdüm.
Utandim kendimden! Nekadarda kolay kendimi herseyden daha üstün görüyorum.
Belli ki bu dünyada aldana aldana yasamisim...
Keskelerle yasamaktansa belkilerle yasamayi tercih ederdim...

alinti...