Yaptığımız en büyük yanlış,
Doğru zamanı beklemek oldu.
Yanlış zamanlarda çıktın karşıma.
Olman gerektiğinde ise yoktun.
Yanlış zamanlarda titredin karşımda,
Garip haline anlam veremedim.
Gözlerime bakarken yansıyan düşünceli haline anlam veremedim.
Yokların olduğu zamanlarda geldin,
Gözlerime baktın, yüreğimden içeriye aktın.
Anlam veremedim.
Anlamsızlaşmak için çok çırpınmıştın.
Yanlış zamanlarda kırdın isteğimizi.
Doğru zamanın geldiğini düşündüğünde ise
Elde kalan sonuçta bir yanlış vardı yine.
Birbirimizin hayatında ne olduğumuzu anlamak için
Senli geçen zamanları topladım.
Elimde kalan sonuç bir yokluk oldu.
Nefes kadar yakınken kalbin titriyordu,
İçin yanıyordu ama dilinden tek hece düşmüyordu.
Varsayımları toplamak,
Kendi kendine konuşmak,
Yankısını yine kendin duymak gibiydi.
Yeni hayatlar kurmak mı
Bizi mutlu edecek bu saatten sonra?
Hiç olmayana değer yükleyerek mi devam edeceğiz yola?
Yok olmaz.
Bu işte yine sonuç yanlış olacak.
Olacak çünkü yokum derken bile varlığının umudunu bırakıyorsun.
Tedirginim,
Acıyor kalbim.
Hemde hiç acımadığı kadar.
Çare arıyorum,çaresizliğe dolanıyorum.
Gelip çözmedikçe,
Direncimi kaybetmeye devam ediyorum.
Sabit mi kalacağız hayatta?
Birilerine mi değer katacağız hep?
Hayatın Pİ sayısı mı sanıyorsun bizi?
Yanlışlar bizden kaynaklanıyor.
Bile bile boğuluyoruz.
Nefessiz kalıyorum.
Doğru zamana değil doğruya yol alan bir yaklaşıma ihtiyacım var.
Zaman diyorum zaman!
Zaman boğazıma tıkandı.
Çareyi nefesimle birlikte onu vermekte bulacağım.
Kalbimden ,
Zihnimden senli zamanları söküp atacağım.
Ya da doğru zamanın içinde olduğun zaman
Olduğunun farkına varıp,
Yeni bir nefes olup geleceksin.
Umut olmaktan vazgeçip gerçek olacaksın.
Çözemiyorum etrafımdaki düğümleri.
Hadi doğru zamanı farket...
Tükeniş gerçekleşmeden farket...
Ilavinya