Senden Kalan Yanlızlık

Birlikte geçirdiğimiz zamanlar
Öyle çok öyle mutluydu ki,
Bir değil bin ömür hatırlayarak yaşayabileceğimizi düşünürdük.
Mutlulukla tutuşur,
Derin mavilerde boğulurduk.
Anlamsız bir rüzgar esti bir gün,
Seni maviliğimden alıp gitti.
Şehir üşüyor gittiğin günden beri.
Mavi sevmiyor beni.
Yokluğun anılarımızı aldı ellerine,
Maviliğe savurdu, dibine çöktü.
Yokluğun sevginden ağır geldi bedenime.
Tüketiyor günden güne.
Derin mavileri severdik en çok,
Bir de benim göğsüne yaslanışımı senin saçlarımı okşamanı...
Sen gittin şehrimden.
Şehir üşüyor gittiğin günden beri,
Mavi kızgın bana yokluğuna yenik düştüm diye.
Ya ben...
Alışamadım sensizliğe.
Özlüyorum.
Sensiz üşüyorum.
Nefes alamıyorum.
Yalnızlıkla daha çok azalıyorum.
Gittin, ben maviyi seyre daldım.
Yalnız, sensiz, nefessiz tükenişteyim.

Ilavinya