Kırık Link Bildir! #81250 06-07-2006 14:35 GMT-1 saat
onsuz bir güne daha başlıorum... artık sabahları uyandığımda içimden güne başlamak gelmiyor.bu cümle aklımdan geçip gidiyor gözlerimi her açtığımda... kalkıp hazırlanacağım, okula gideceğim, sonra çıkıp eve gelmemek için aylak aylak dolanacağım....eve gideceğim... annemden klasik lafları dinleyip televizyonun başına geçeceğim.... ve bunları yaparkenhiçbir zaman o beni aramayacak, onu göremeyeceğim... telefonum çalacak çalmasına ama telefonu açtığımda "alo" diyen asla o olmayacak.... ben yatağa gireceğim ve uykuya dalana kadar onu düşüneceğim...
son bir senedir günlerim hep böyle geçiyor.sanki mutluluk gözlerimin içindeydi sanki onun için döktüğüm onca gözyaşından sonra silip attım...artık insanlar bana neyin var diye sormuyor, sıkıldılar bu ruh halimden... bazen de kızıyorlar "bırak şu adamı, hayatından çıktı kurtuldun, seni yanındayken bile hiçbir zaman mutlu redememişti, onun için böyle hayattan vazgeçmeye değer mi aptallık ediyorsdun"diyorlar... ben de ağzımı asla açıp "değer işte be, size ne" diyemiyorum... çünkü bende en az onlar kadar iyi biliyorum; depmez, değmedi ve değmeyecek de... ama elimden hiçbirşey gelmiyor... haberleri geliyor bana, birkaç hatunu beraber yürütüyormuş... o kızlara acıorum... daha neye bulaştıklarını bilmiyorlar...
artık uyandığımda en azından gözlerimi açtığım için mutluyum, onu daha fazla düşünmemem lazım ve bunu beceriyorum da... ama onu hala seviorum... birşey farkettim onun bana döktürdüğü gözyaşlarını başkalarına döktürünce herşey daha iyi olouor, kendimi güçlü hissediorum... arasıra onu da görüorum, benim birtanemiç... konuşuoruz dertleşioruz ve bu bile beni çok mutlu ediyor... yeter şu erkeklere çektirdiğin diyor gülerek, bende gülerek cvp veriorum... senin bana çektirdiklerinin acısı çıkmadan asla durmam...