Nurullah Ataç

(1898 İstanbul - 1957 Ankara) Türk deneme ve eleştiri yazarı. Galatasaray Lisesi dördüncü sınıftan ayrıldı. Bir süre edebiyat fakültesine devam etti. Fransızcayı kendi kendine öğrendi. 1921'de Nişantaşı Lisesinde Fransızca öğretmenliğine başladı. Öğretmenlik görevini Ankara ve İstanbul'daki liselerde, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yabancı Diller Okulunda ve Gazi Eğitim Enstitüsünde sürdürdü. Cumhurbaşkanlığı çevirmenliği görevinden emekliye ayrıldı. Bir dönem Türk Dil Kurumu Yayın Kurulu başkanı olarak görev yaptı. Günlük gazetelerde tiyatro ve edebiyatın türlerine ilişkin deneme ve eleştiri yazıları yayımladı. Yazı dilinin arındırılması ve özleşmesi için en büyük çabayı harcayanlardan biriydi. Döneminin belli başlı gazete ve dergilerinde yazıları yayımlandı.

En belirgin niteliği, alışılmış ve kalıplaşmış değerlere ve bu değerlerin oluşturduğu edebiyata karşı çıkmasıydı. Kalıplaşmış, akıl dışı yargılarla savaştı. Okuru uyaran, varılan yargılar üzerinde yeniden düşünmeye çağıran yazılar yazdı. Ün kazanmış bazı yazarların sanat açısından yetersizliklerini sergiledi. Ölçüsüz, uyaksız şiiri savundu. Bu anlamda Orhan Veli ve arkadaşlarının başlattığı yeni şiir akımının geniş kitlelerce tanınmasına büyük katkılarda bulundu. Yazı diline konuşma dilinin akıcılığını getirdi. Yazılarında temel olarak sanatta, düşüncede ve yaşamda özgürlük konusunu işledi. Devrik tümcelerin sık ve yerinde kullanıldığı yazılar yazdı. Lâtin ve Yunan yazarlarından birçok yapıtı dilimize çevirdi.

Başlıca yapıtları şunlardır:
Günlerin Getirdiği (1946), Karalama Defteri (1952), Sözden Söze (1952), Ararken (1954), Diyelim (1954), Söz Arasında (1957), Okuruma Mektuplar (1958), Söyleşiler (1964), Günce (1972).